الباب الثامن فضل الصلاة فى مسجد الكوفة و مسجد سهله و ثواب ذلك
متن:
حدثنى محمد بن الحسين بن مت الجوهرى، عن محمد بن احمد بن يحيى بن عمران، عن احمد بن الحسن، عن محمد بن الحسين، عن على بن الحديد، عن محمد بن سنان، عن عمرو بن خالد، عن ابى حمزة الثمالى ان على بن الحسين عليه السلام اتى مسجد الكوفة عمدا من المدينة فصلى فيه ركعتين، ثم جاء حتى ركب راحلته و اخذ الطريق.
باب هشتم فضيلت نماز خواندن در مسجد كوفه و مسجد سهله و ثواب آن
ترجمه:
(حديث اول)
محمد بن حسين بن مت جوهرى از محمد بن احمد بن يحيى بن عمران، از احمد بن حسن، از محمد بن حسين از على بن حديد از محمد بن سنان، از عمرو بن خالد، از ابو حمزه ثمالى نقل كرده كه گفت:
حضرت على بن الحسين عليه السلام با قصد و نيت از مدينه خارج شده و به مسجد كوفه داخل شدند پس در آن دو ركعت نماز خوانده سپس از مسجد بيرون رفته تا بر مركب خود سوار شده و طى طريق فرمودند.
متن:
حدثنى ابى رحمه الله عن سعد بن عبد الله، عن محمد بن الحسين، عن محمد بن اسماعيل بن بزيع، عن منصور بن يونس، عن سليمان مولى طربال؛ و غيره (قال: قال ابو عبد الله عليه السلام: نفقة درهم بالكوفة تحسب بماء، (ى) درهم فيما سواه و ركعتان تحسب بمائة ركعة).
ترجمه:
(حديث دوم)
پدرم رحمة الله عليه، از سعد بن عبد الله و او از محمد حسين و او از محمد بن اسماعيل بن بزيع و او از منصور بن يونس و او از سليمان بن مولى طربال و غير او نقل كرده كه گفت:
حضرت ابو عبد الله عليه السلام فرمودند:
يك درهم در كوفه خرج نمودن معادل با دويست (1) درهم در غير آن بوده و دو ركعت نماز در آن مساوى با صد ركعت نماز در غير آن مى باشد.
متن:
حدثنى محمد بن الحسن بن الوليد، عن محمد بن الحسن الصفار، عن احمد بن محمد، عن الحسن بن على بن فضال، عن ابراهيم بن محمد، عن الفضل بن زكريا، عن نجم بن حطيم، عن ابى جعفر عليه السلام
قال: لو يعلم الناس ما فى مسجد الكوفة لاعدوا له الزاد و الراحلة من مكان بعيد، و قال: صلاة فريضة فيه تعدل حجة، ونافلة فيه تعدل عمرة.
ترجمه:
(حديث سوم)
محمد بن حسن صفار از احمد بن محمد بن حسن بن على بن فضال از ابراهيم بن محمد، از فضل بن زكريا از نجم بن حطيم از حضرت ابى جعفر عليه السلام نقل كرده كه آن جناب فرمودند:
اگر مردم به فضيلتى كه در مسجد كوفه است واقف بودند از راه دور توشه برداشته و بر مركب سوار شده و به آنجا مى رفتند و سپس فرمودند:
يك فريضه در آن به جا آوردن مساوى با يك حج بوده و يك نافله در آن خواندن معادل با يك عمره مى باشد.
متن:
حدثنى محمد بن عبد الله بن جعفر الحميرى، عن ابيه عمن حدثه عن عبد الرحمن بن ابى هاشم، عن داود بن فرقد، عن ابى حمزة، عن ابى جعفر عليه السلام قال: صلاة فى مسجد الكوفة؛ الفريضة تعدل حجة مقبولة، و التطوع فيه تعدل عمرة مقبولة.
ترجمه:
(حديث چهارم)
محمد بن عبد الله بن جعفر حميرى از پدرش از كسى كه براى او حديث را نقل نموده از عبد الرحمن بن ابى هاشم، از داود ابن فرقد، از حضرت ابى جعفر عليه السلام نقل كرده كه آن حضرت فرمودند: يك نماز واجب در مسجد كوفه معادل با يك حج مقبول بوده و يك نماز مستحبى در آن برابر با يك عمره قبول شده مى باشد.
متن:
حدثنى الحسن بن عبد الله بن محمد، عن ابيه، عن الحسن بن محبوب، عن عبد الله بن جبلة، عن سلام بن ابى عمرة عن سعد بن طريف، عن الاصبغ بن نباتة، عن على عليه السلام قال: النافلة فى هذا المسجد تعدل عمرة مع النبى صلى الله عليه و آله، و الفريضة فيه تعدل حجة مع النبى صلى الله عليه و آله، وقد صلى فيه الف نبى و الف وصى.
ترجمه:
(حديث پنجم)
حسن بن عبد الله بن محمد از پدرش، از حسن بن محبوب، از عبد الله بن جبله، از سلام بن ابى عمره، از سعد بن طريف، از اصبغ بن نباته از مولانا على عليه السلام نقل نموده كه حضرت فرمودند:
نماز نافله در اين مسجد معادل با انجام عمره در معيت رسول خدا صلى الله عليه و آله بوده و نماز واجب در آن مساوى با انجام حج با رسول خدا صلى الله عليه و آله مى باشد در اين مسجد هزار پيغمبر و هزار وصى پيامبر نماز خوانده اند.
متن:
حدثنى محمد بن الحسن، عن محمد بن الحسن الصفار، عن احمد بن محمد بن عيسى، عن عمرو بن عثمان عمن حدثه عن هارون بن خارجة قال: قال ابو عبد الله عليه السلام: اتصلى الصلاة كلها فى مسجد الكوفة، قلت: لا، قال: اما لو كنت بحضرته لرجوت ان لا تفوتنى فيه صلاة، قال: و تدرى ما فضله؟ قلت: لا، قال: ما من عبد صالح و لا نبى الا وقد صلى فس مسجد الكوفان حتى ان رسول الله صلى الله عليه و آله لما اسرى به قال له جبرئيل عليه السلام: اتدرى اين انت الساعة يا محمد؟ قال: لا، قال: انت مقابل مسجد كوفان، فقال: استاذن ربك حتى اهبط فاصلى فيه، فاستاذن صلاة، و ان النافلة فيه تعدل بخمس مائة صلاة، و ان مقدمة لروضة من رياض الجنة، و ان ميمنته روضة من رياض الجنة، و ان ميسرته روضة من رياض الجنة، و ان موخره روضة من رياض الجنة و ان الجلوس فيه بغير صلاة و لا ذكر لعباُة و لو علم الناس ما فيه لاتوه و لو حبوا.
ترجمه:
(حديث ششم)
محمد بن حسن از محمد بن الحسن الصفار، از احمد بن محمد بن عيسى، از عمرو بن عثمان از كسى كه براى او حديث را نقل نموده از هارون بن خارجه، وى مى گويد:
حضرت ابو عبد الله عليه السلام فرمودند:
آيا تمام نمازهايت را در مسجد كوفه مى خوانى؟
عرض كردم: خير
حضرت فرمودند:
من اگر در آنجا حاضر باشم اميدوارم كه هيچ نمازى از من در آن مسجد فوت نشود و سپس فرمودند:
آيا فضيلت نماز در اين مسجد را مى دانى
عرض كردم: خير.
حضرت فرمودند:
هيچ بنده صالح و پيامبرى نبوده مگر آنكه در مسجد كوفه نماز گذارده است حتى رسول خدا صلى الله عليه و آله وقتى به معراج رفتند جبرئيل عليه السلام به ايشان عرض نمود:
آيا نمى دانى در اين ساعت به كجا آمده اى؟
حضرت فرمودند: خير
عرضه داشت: شما در مقابل مسجد كوفه قرار گرفته ايد.
حضرت فرمودند: از پروردگارت اذن بگير تا به آن فرود آمده و در آن نماز بگذارم. پس جبرئيل از حقتعالى استيذان نمود و حقتعالى هم به او اذن داد.
پس پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله به مسجد فرود آمده و در آن دو ركعت نماز خواندند.
بايد توجه داشت كه يك نماز واجب در آن معادل با هزار نماز در جاهاى ديگر است و يك نماز نافله در آن مساوى با پانصد نمازى است كه در اماكن ديگر خوانده شود.
قبله اين مسجد بستانى است از بساتين بهشت و نيز قسمت راست ان بستان ديگرى است از بساتين بهشت چنانچه طرف چپ آن نيز بستان ديگرى محسوب مى شود از بساتين بهشت نشستن در اين مسجد بدون اينكه نماز بخوانند يا ذكرى بگويند عبادت مى باشد و اگر مردم فضيلتى را كه در اين مسجد است مى دانستند مسلما به آن حاضر گشته اگر چه به روش اطفال روى دست و شكم راه رفته و خود را روى زمين بكشند.
متن:
حدثنى محمد بن الحسن بن على بن مهزيار، عن ابيه، عن جده على بن مهزيار، عن الحسن بن سعيد، عن ظريف بن ناصح، عن خالد القلانسى قال: سمعت ابا عبد الله عليه السلام يقول: صلاة فى مسجد الكوفة الف صلاة.
ترجمه:
(حديث هفتم)
محمد بن الحسن بن على بن مهزيار از پدرش، از جدش على بن مهزيار از حسن بن سعيد، از ظريف بن ناصح، از خالد قلانسى، وى مى گويد:
از امام صادق عليه السلام شنيدم كه مى فرمودند:
يك نماز در مسجد كوفه معادل است با هزار نماز.
متن:
و بهذا الاسناد، عن ابى عبد الله عليه السلام قال: مكة حرم الله و حرم رسوله و حرم على، الصلاء فيها بمائة الف صلاة، والدرهم فيها بمائة الف درهم، و المدينة حرم الله و حرم رسوله صلى الله عليه و آله و حرم على اميرالمومنين عليه السلام، الصلاة فيها فى مسجدها بعشرة آلاف صلاة، والدرهم فيها بعشرة آلاف درهم، و الكوفة حرم الله و حرم رسوله و حرم امير المومنين على صلوات الله عليهما الصلاة فى مسجدها بالف صلاة.
ترجمه:
(حديث هشتم)
با همين اسنادى كه گذشت از حضرت امام صادق عليه السلام نقل شده كه فرمودند: مكه حرم خدا و رسول او و مولانا: على بن ابى طالب عليه السلام مى باشد، يك نماز در آن معادل با صد هزار نماز بوده و يك درهم در آن انفاق كردن برابر با صد هزار درهم مى باشد.
و مدينه منوره حرم خدا و رسولش صلى الله عليه و آله و حرم اميرالمومنين على عليه السلام مى باشد يك نماز در مسجد آن معادل با ده هزار نماز بوده و يك درهم انفاق كردن در آن با ده هزار درهم مى باشد.
و كوفه حرم خدا و رسولش صلى الله عليه و آله و حرم اميرالمومنين على عليه السلام مى باشد، يك نماز در مسجد آن معادل با هزار نماز مى باشد.
متن:
حدثنى محمد بن الحسين بن مت الجوهرى، عن محمد بن احمد بن يحيى، عن احمد بن محمد، عن ابى محمد، عن على بن اسباط عن بعض اصحابنا عن ابى عبد الله عليه السلام قال: حد مسجد السهلة الروحاء.
ترجمه:
(حديث نهم)
محمد بن الحسين بن مت الجوهرى، از محمد بن احمد بن يحيى، از احمد بن محمد، از ابى محمد، از على بن اسباط، از برخى اصحابمان، از مولانا ابى عبد الله عليه السلام فرمودند:
حد مسجد سهله روحاء (2) مى باشد.
متن:
حدثنى محمد بن الحسن بن احمد بن الوليد، عن محمد بن الحسن الصفار، عن محمد بن الحسين، عن على بن اسباط مثله.
ترجمه:
(حديث دهم)
محمد بن حسن بن احمد بن وليد، از محمد بن حسن صفار، از محمد بن حسين، از على بن اسباط مثل روايت سابق را نقل كرده است.
متن:
حدثنى اخى على بن محمد بن قولويه، عن احمد بن ادريس، عن عمران بن موسى، عن الحسن بن موسى الخشاب، عن على بن حسان، عن عمه عبد الرحمن بن كثير، عن ابى عبد الله عليه السلام قال: سمعته يقول لابى حمزة الثمالى: يا ابا حمزة هل شهدت عمى ليلة خرج؟ قال: نعم، قال: فهل صلى فى مسجد سهيل؟ قال: و اين مسجد سهيل؛ لعلك تعنى مسجد السهلة؟! قال: نعم، قال: اما انه لو صلى فيه ركعتين ثم استجار الله لاجاره سنة، فقال له ابو حمزة: بابى انت و امى هذا مسجد السهلة؟ قال: نعم، فيه بيت ابراهيم الذى كان يخرج منه الى العمالقة؛ و فيه بيت ادريس الذى كان يخيط فيه، و فيه مناخ الراكب، و فيه صخرة خضراء؛ فيها صورة جميع النبيين، و تحت الصخرة الطينة التى خلق الله عوجل منها النبيين، و فيها المعراج و هو الفاروق الاعظم موضع منه، و هو ممر الناس، و هو من كوفان، و فيه ينفخ فى الصور، و اليه المحشر، يحشر من جانبه سبعون الفا يدخلون الجنة بغير حساب، اولئك الذين افلج الله حججهم، و ضاعف نعمهم، فانهم المستبوقن الفائزون لقائه، و اسرعوا فى الطاعة فعملوا و علموا ان الله بما يعملون بصير، ليس عليهم حساب و لا عذاب، يذهب الضغن يطهر المومنين، و من وسطه سار جبل الاهواز و قد اتى عليه زمان و هو معمور.
ترجمه:
(حديث يازدهم)
برادرم على بن محمد بن قولويه، از احمد بن ادريس بن احمد، از عمران بن موسى، از حسن بن موسى الخشاب از على بن حسان، از عمويش عبد الرحمن بن كثير، از ابى عبد الله عليه السلام وى مى گويد از امام صادق عليه السلام شنيدم كه به ابى حمزه ثمالى مى فرمودند: اى ابا حمزه آيا شاهد بودى عمويم شب خارج گرديد؟
ابو حمزه گفت: بلى.
حضرت فرمودند:
آيا وى در مسجد سهيل نماز گذارد؟
ابو حمزه گفت: مسجد سهيل كجا است؟ شاهد مقصودتان مسجد سهله است حضرت فرمودند:
بلى، سپس فرمودند:
حقا اگر وى (يعنى عموى امام صادق عليه السلام كه زيد بن على بن الحسين عليه السلام باش؛) در آن مسجد دو ركعت نماز مى خواند سپس از خداوند پناه مى خواست حقتعالى او را براى يك سال پناه مى داد.
ابوحمزه محضر مباركش عرض كرد:
پدر و مادرم فدايت شوند، اين مسجدى كه توصيفاتش را بيان فرموديد آيا مسجد سهله است؟ حضرت فرمودند:
بلى، در ان مسكن و منزل جناب ابراهيم عليه السلام بوده كه از آن بطرف عمالقه مى رفت و ايشان را ارشاد مى فرمود و نيز در آن منزل ادريس عليه السلام است كه به خياطت و دوزندگى اشتغال داشت و همچنين در آن استراحت گاه سواران و سنگ سبزى كه در ان صورت و شمايل انبياء نقش بسته شده مى باشد و در زير اين سنگ گلى هست كه خداوند عزوجل انبياء را از آن آفريده و از اين مكان و بمنزل معراج صورت گرفته و آن مكان به فاروق اعظم ناميده شده و آن محل عبور و مرور مردم به طرف محشر بوده و از كوفه محسوب مى شود و دميدن در صور در همين مكان واقع مى شود و از همين مكان به محشر راه پيدا شده و هفتاد هزار نفر محشور گشته و از همين مكان به طرف بهشت بدون حساب رهسپار گرديده و داخل آن مى شوند، ايشان كسانى هستند كه حقتعالى آنها را رستگار نموده و نعمتهايش بر ايشان را مضاعف كرده است، ايشان در ورود به بهشت بر يكديگر سبقت و پيشى مى گيرند، رستگاران و اميدواران به رحمت حق بوده، دوست دارند فخر و كبر را از خود دور كنند، ايشان كسانى هستند كه عدل حق تعالى آنها را از ملاقات پروردگارشان ترسان و خائف نموده ديگر از اوصاف ايشان آن است كه در طاعت و فرمان بردارى حق شتاب نموده و طريق عمل را پيش گرفته و مى دانند كه خداوند متعال به آنچه انجام مى دهند بصير و آگاه است، حسابى بر ايشان نبوده چنانچه عذاب و مواخذه اى متوجه ايشان نمى باشد.
اين مكان كينه را از دل ها برده و مومنين را از هر گونه آلودگى پاك مى نمايد، و از وسط آن كوه اهواز (در برخى نسخ (اهوان) ضبط شده) رد شده و روزگارى بر آن گذشته كه در طى آن اين مكان معمور و آباد بوده است.
مترجم گويد:
همان طورى كه مرحوم علامه مجلسى عطر الله مرقده در بحار فرموده الفاظ اين حديث از غلط و سقم خالى نمى باشد.
متن:
حدثنى ابى عن سعد بن عبد الله، عن ابى عبد الله محمد بن احمد الرازيى الجامورانى، عن الحسين بن سيف بن عميرة، عن ابيه سيف، عن ابى برك الحضرمى، عن ابى عبد الله؛ او عن ابى جعفر عليه السلام قال: قلت له:اى بقاع الارض افضال عبد حرم الله عزوجل و حرم رسوله صلى الله عليه و آله؟ فقال الكوفة؛ يا ابابكر هى الزكية الطاهرة؛ فيها قبور النبيين المرسلين، و قبور غير المرسلين و الاوصياء الصادقين، و فيها مسجد سهيل الذى لم يبعث الله انبيا الا و قد صلى فيه، و منها يظهر عدل الله، و فيها يكون قائمة و القوام من بعده، و هى منازل النبيين و الاوصياء و الصالحين.
ترجمه:
(حديث دوازدهم)
پدرم از سعد بن عبد الله و او از ابى عبد الله محمد بن ابى عبد الله رازى جامورانى و او از حسين بن سيف بن عميره و او از پدرش سيف و او از ابى بكر خضرمى و او از حضرت ابى عبد الله عليه السلام يا ابوجعفر عليه السلام نقل نموده، مى گويد:
محضر مباركش عرضه داشتم: بعد از حرم خداوند عزوجل و حرم رسول خدا صلى الله عليه و آله چه مكانى از زمين از امكنه ديگر برتر و اشرف مى باشد؟
حضرت فرمودند: اى ابوبكر، آن زمين كوفه مى باشد، اين زمين پاك و پاكيزه بوده و در آن قبور انبياء مرسل و غير مرسل و اوصياء انبياء بوده و در آن مسجد سهيل قرار دارد، از خصوصيات اين مسجد آن است كه حق تعالى هيچ پيغمبرى را مبعوث نفرموده مگر آنكه وى در آن نماز خوانده است و نيز از آن عدل الهى ظاهر و آشكار مى گردد و در آن قائم حق تعالى قيام نموده و پس از آن عدالت را بر پاى مى فرمايد، در اين زمين منازل انبياء و اوصياء صالح مى باشد.
متن:
حدثنى محمد بن الحسن بن على بن مهزيار، عن ابيه، عن جده، عن الحسن بن محبوب، عن حنان بن سدير قال: كنت عند ابى جعفر عليه السلام فدخل عليه رجل فسلم و جلس، فقال له ابو جعفر عليه السلام: من اى البلاد انت؟ فقال الرجل: انا من اهل الكوفة و انا لك محب موال، قال: فقال له ابو جعفر عليه السلام: اتصلى فى مسجد الكوفة كل صلاتك؟ قال الرجل: لا، فقال ابوجعفر عليه السلام: انك لمحروم من الخير، قال: ثم قال ابو جعفر عليه السلام: اغتسل كل يوم من فراتكم مرة؟ قال: لا، قال ففى كل جمعة؟ فقال: لا، قال: ففى كل شهر؟ قال: لا، قال: ففى كل سنة؟ قال: لا فقال له ابو جعفر عليه السلام انك لمحروم من الخير، قال: ثم قال: اتزور قبر الحسين عليه السلام فى كل جمعة؟ قال: لا، قال ففى كل شهر؟ قال: لا، فقال له ابو جعفر عليه السلام انك لمحروم من الخير، قال: ثم قال: اتزور قبر الحسين عليه السلام فى كل جمعة؟ قال: لا، قال: ففى كل شهر؟ قال: لا، قال: ففى كل سنة؟ قال: لا، فقال ابوجعفر عليه السلام: انك لمحروم من الخير.
ترجمه:
(حديث سيزدهم)
محمد حسن بن على بن مهزيار، از پدرش، از جدش، از حسن بن محبوب، از حنان بن سدير نقل نموده، وى مى گويد:
محضر مبارك حضرت ابى جعفر عليه السلام بودم كه شخصى داخل شد و به آن جناب سلام نمود و نشست حضرت به او فرمودند:
از كدام ديار هستى؟
عرض كرد: از اهل كوفه بوده و دوست دار شما مى باشم.
رواى مى گويد: حضرت به او فرمود:
آيا تمام نمازهايت را در مسجد كوفه مى خوانى؟
عرض كرد: خير.
حضرت فرمودند:
حقا كه از خير محروم هستى، سپس فرمودند:
آيا هر روز يك مرتبه از فرات غسل مى كنى.
عرض كرد: خير.
حضرت فرمودند: آيا هر روز يك مرتبه از فرات غسل مى كنى.
عرض كرد: خير.
حضرت فرمودند:
آيا در هر جمعه چه طور؟
عرض كرد: خير.
حضرت فرمودند: در هر ماه چطور، عرض كرد: خير.
حضرت فرمودند: در هر سال چه طور؟
عرض كرد: خير.
حضرت فرمودند: در هر ماه چطور؟
عرض كرد: خير
حضرت فرمودند:
حقا كه از خير محروم مى باشى.
رواى مى گويد: حضرت سپس به او فرمود:
آيا قبر حضرت امام حسين عليه السلام را در هر جمعه زيارت مى نمائى؟
عرض كرد: خير.
حضرت فرمودند:
در هر ماه چه طور؟
عرض كرد: خير.
حضرت فرمودند:
در هر سال چه طور؟
عرض كرد: خير.
حضرت فرمودند:
حقا كه از خير محروم مى باشى.
متن:
حدثنى محمد بن الحسن بن على بن مهزيار، عن ابيه، عن جده على بن مهزيار، عن الحسن بن محبوب، عن على بن رئاب، عن ابى عبيدة الحذاء قال: قال ابو جعفر عليه السلام: لا تدع يا ابا عبيدة الصلاة فى مسجد الكوفة و لو اتيته حبوا، فان الصلاة فيه بسبعين صلاة فى غيره من المساجد.
ترجمه:
(حديث چهاردهم)
محمد بن حسن بن على بن مهزيار، از پدرش، از جدش على بن مهزيار، از حسن بن محبوب، از على بن رئاب از ابى عبيده حذاء، وى مى گويد:
حضرت ابو جعفر عليه السلام فرمودند:اى ابو عبيده نماز در مسجد كوفه را ترك مكن و حتما به آن مسجد برو و در آن اداء نماز كن اگر چه به روش اطفال روى دست و شكم حركت كرده و خود را روى زمين بكشى چه آنكه يك نماز در ان معادل و مساوى با هفتاز نماز در مساجد ديگرى مى باشد.
متن:
حدثنى ابو عبد الرحمن محمد بن احمد بن الحسين العسكرى، عن الحسن بن على بن مهزيار، عن ابيه، عن الحسن بن سعيد، عن محمد بن سنان قال: سمعت الرضا عليه السلام يقول الصلاة فى مسجد الكوفة فرادى افضل من سبعين صلاة فى غيره جماعة.
ترجمه:
(حديث پانزدهم)
ابو عبد الرحمن محمد بن احمد بن حسين عسكرى از حسن بن على بن مهزيار، از پدرش، از حسن بن سعيد، از محمد بن سنان نقل كرده كه وى گفت: از حضرت رضا عليه السلام شنيدم كه مى فرمودند:
يك نماز فرادى در مسجد كوفه خواندن برتر و با فضيلت تر از هفتاد نماز بطور جماعت خواندن در غير آن مى باشد.
متن:
و عنه، عن الحسن بن على عن ابيه على بن مهزيار، عن ابيه، عن الحسن بن سعيد، عن ظريف بن ناصح، عن خالد القلانسى قال: سمعت ابا عبد الله عليه السلام يقول: صلاة فى مسجد الكوفة الف صلاة.
ترجمه:
(حديث شانزدهم)
ابو عبد الرحمن محمد بن احمد بن حسين عسكرى از حسن بن على، از پدرش على بن مهزيار از پدرش، از حسن بن سعيد، از ظريف بن ناصح، از خالد قلانسى نقل كرده كه وى گفت:
از امام صادق عليه السلام شنيدم كه مى فرمود:
يك نماز در مسجد كوفه معادل با هزار نماز در غير آن مى باشد.
متن:
حدثنى ابى؛ و محمد بن عبد الله جميعا، عن عبد الله بن جعفر الحميرى، عن ابراهيم بن مهزيار، عن اخيه على، عن الحسن بن سعيد، عن على بن الحكم، عن فضيل الاعور، عن ليث بن ابى سليم قال: استقبلته و قد صلى الناس العصر، فقال: انى لم اصل الظهر بعد فلا تحبسنى و امض راشدا، قال: قلت: لم اخرتها الى الساعة؟ قال: كانت لى حاجةُ فى السوق قاخرت الصلاة حتى اصلى فى المسجد للفضل الذى بلغنى فيه، قال: فرجعت فقلت:اى شى ء رويت فيه، قال: اخبرنى فلان عن فلان، عن عائشة، قالت: سمعت رسول الله صلى الله عليه و آله يقول: عرج بى الى السماء و انى هبطت الى الارض، فاهبطت الى مسجد ابى نوح عليه السلام و ابى ابراهيم و هو مسجد الكوفة فصليت فيه ركعتين، قال: ثم قالت: قال رسول الله صلى الله عليه و آله: ان الصلاة المفروضة فيه تعدل حجة مبرورة، و النافلة تعدل عمرة مبرورة.
ترجمه:
(حديث هفدهم)
پدرم و محمد بن عبد الله جميعا از عبد الله بن جعفر حميرى، از ابراهيم بن مهزيار، از بردارش على، از حسن بن سعيد از على بن حكم، از فضيل اعور، از ليث بن ابى سليم نقل كرده كه وى مى گفت:
نزد او رفتم در حالى كه مردم نماز عصر را خوانده بودند، وى فرمود:
من هنوز نماز ظهر را نخوانده ام پس مرا معطل مكن و از خواندن نماز باز مدار و برو انشاء الله موفق باشى.
راوى مى گويد:
عرض كردم چرا نمازتان را به تاخير انداخته و تا اين ساعت نخوانده ايد؟
فرمود:
در بازار كارى داشتم لذا خواندن نماز را به تاخير انداخته تا آن را در اين مسجد نخوانم زيرا فضيلتى كه راجع به خواندن نماز در اين مسجدت به سمعم رسيده بود مرا بر اين داشت.
رواى مى گويد:
دو مرتبه به سوال و پرسش برگشته و عرض كردم:
چه روايتى در اين زمينه به شما رسيده؟
فرمود:
فلانى از فلانى از عائشه به من خبر داد كه وى گفت:
از رسول خدا صلى الله عليه و آله شنيدم كه مى فرمودند.
زمانى كه من را به آسمان عروج مى دادند بنا شد به زمين فرود آيم پس من به مسجد ابى نوح عليه السلام و ابى ابراهيم كه همان مسجد كوفه است نزول نموده و در آن دو ركعت نماز خواندم...
سپس راوى مى گويد عائشه گفت:
رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمودند:
يك نماز واجب در آن مسجد خواندن معادل با حج مقبول بوده و يك نافله خواندن در آن مساوى با يك عمره قبول شده مى باشد.
متن:
حدثنى محمد بن الحسن بن على بن مهزيار، عن ابيه، عن جده على بن مهزيار، عن عثمان بن عيسى، عن محمد بن عجلان، عن مالك ضمرة العنبرى قال: قال لى امير المومنين عليه السلام: اتخرج الى المسجد الذى فى ظهر دارك تصلنى فيه؟ فقلت له: يا امير المومنين ذاك مسجد تصلى فيه النساء، فقال لى: يا مالك ذاك مسجد ما اتاه مكروب قط فصلى فيه فدعا الله الا فرج الله عنه و اعطاه حاجته، فقال مالك: فوالله ما اتيته و لا صليت فيه، فلما كان ليلة اصابنى امر اغتنمت منه فذكرت قول اميرالمومنين عليه السلام و قمت فى الليل و اتعلت فتوضات و خرجت فاذا على بابى مصابح فمر قدامى، و مررت حتى انتهيت الى المسجد فوقف بين يدى و كنت اصلى فلما فرغت انتعلت و انصرفت فمر قدامى حتى انتهيت الى الباب فلما ان دخلت ذهب فما خرجت ليلة بعد ذلك الا وجدت المصباح على بابى و قضى الله حاجتى.
ترجمه:
(حديث هيجدهم)
محمد بن حسن بن مهزيار از پدرش از جدش على بن مهزيار، از عثمان بن عيسى، از محمد بن عجلان، از مالك بن ضمره رواسى (عنبرى نسخه بدل) نقل نموده كه وى گفت:
امير المومنين عليه السلام به من فرمودند:
آيا به مسجدى كه پشت خانه ات هست مى روى و نماز در آن مى خوانى؟
محضر مبارك عرض كردم:
يا امير المومنين در آن مسجد زنان نماز مى گذارند.
حضرت فرمودند: اى مالك محزون و غمگينى هرگز به اين مسجد داخل نشده كه در آن نماز خوانده و براى رفع حزن و غمش دعاء نموده باشد مگر آنكه حق تعالى حزنش را بر طرف و غمش را زائل كرده و خواسته اش را به او عطا فرموده.
مالك مى گويد: به خدا قسم به آن مسجد نرفته و در آن نماز نخواندم تا شبى كه گرفتار ناراحتى شده و بخاطر آن غم و اندوه مرا فراگرفت پس فرموده امير المومنين عليه السلام بيادم آمد لاجرم در همان وقت شب برخواسته و نعلينى به پاكرده و وضوء ساخته و از منزل خارج گشتم ناگهان درب منزل چراغى ديدم روشن كه جلو من در حركت است و من نيز در روشنائى آن گام برداشته تا به مسجد رسيدم در اين هنگام چراغ از حركت ايستاد و در جلو من متوقف گرديد من به مسجد داخل شده و در آن نماز گذاردم و پس از فراغت از آن نعلين ها را به پا كرده و به منزل برگشتم در مراجعت همچنان چراغ را روشن و جلو خود در حركت ديدم در پرتو آن قدم برداشته تا به درب منزل رسيدم و چون داخل خانه شدم چراغ از نظرم محو گشت و از آن شب به بعد هر شبى كه به مسجد مى رفتم چراغ را در منزل روشن مى ديدم و حق تعالى حاجت و خواسته من را بر آورده فرمود.
متن:
حدثنى ابى رحمه الله عن سعد بن عبد الله، عن احمد بن محمد بن عيسى قال: حدثنى ابو يوسف يعقوب بن عبد الله من ولد ابى فاطمة، عن اسماعيل بن زيد مولى عبد الله بن يحيى الكاهلى، عن ابى عبد الله عليه السلام قال: جاء رجال الى اميرالمومنين عليه السلام و هو فى مسجد الكوفة فقال: السلام عليك يا اميرالمومنين ور حمة الله و بركاته فرد على (السلام) فقال: جعلت فداك انى اردت المسجد الاقصى فاردت ان اسلم عليك و اودعك، فقال:اى شى ء اردت بذلك؟ فقال الفضل جعلت فداك، قال: فبع راحلتك، و كل زادك، وصل شفى هذا المسجد، فان الصلاة فيه حجة مبرورة، و النافلة عمرة مبرورة، و البركة منه على اثنى عشر ميلا، يميينه يمن، و يساره مكر، و النافلة عمرة مبرورة، و البركة منه على اثنى عشر ميلا، يمينه يمن، و يساره مكر، و فى وسطه عين من دهن و عين من لبن و عين من ماء شراباللمومنين، و عين من ماء طهورا للمومنين، منه سارت سفينة نوح و كان فيه نسر و يغوث و يعوق و صلى فيه سبعون نبيا و سبعون و صيا انا احدهم و قال بيده فى صدره ما دعا فيه مكروب بمسالة فى حاجة من الحوائج الا اجابه الله و فرج عنه كربته.
ترجمه:
(حديث نوزدهم)
پدرم عليه الرحمه از سعد بن عبد الله، از احمد بن محمد بن عيسى نقل نموده، وى گفت:
ابو يوسف يعقوب بن عبد الله كه از فرزندان ابى فاطمه است برايم نقل نمود از اسمعيل بن زيد كه مولاى عبد الله بن يحيى كاهلى است و او از حضرت ابى عبد الله عليه السلام روايت كرد كه آن جناب فرمودند:
شخصى محضر مبارك امير المومنين عليه السلام رسيد در حالى كه آن حضرت در مسجد كوفه نزول اجلال داشتند بر حضرتش سلام كرد و گفت:
السلام عليك يا اميرالمومنين و رحمة الله و بركاته.
حضرت جواب سلامش را دادند.
وى عرض كرد: فدايت شوم عازم مسجد اقصى بودم گفتم ابتداء خدمت شما آمده سلام عرض كرده و با شما وداع نمايم.
حضرت فرمودند:
قصدت از رفتن به آن مسجد چيست؟
عرضه داشت، فدايت شوم درك فضيلت آن مسجد.
حضرت فرمودند:
مركبت را بفروش و توشه ات را تناول كن و در همين مسجد نماز بگذار و نيازى به آن مسجد نيست زيرا يك نماز واجب در اينجا خواندن معادل به يك حج قبول شده بوده و يك نماز نافله گذاردن مساوى و برابر است با يك عمره مقبول، بركتى كه از اين مسجد ناشى مى باشد تا فاصله دوازده ميلى آن منتشر مى باشند، جانب راست آن نيك بختى و بركت بوده و طرف چپش تزوير و فريب و در وسطش چشمه اى از روغن و چشمه اى از شير و چشمه اى از آبى كه شراب است براى مومنين و چشمه اى است از آب كه براى اهل ايمان طهور و پاكيزه مى باشد از همين مكان كشتى نوح عليه السلام حركت نمود و در همين مسجد بت هاى سه گانه يعنى: نسر و يغوث و يعوق بودند و در همين مسجد هفتاد پيغمبر و هفتاد وصى كه يك از آنها من هستم نماز خوانده اند.
سپس در حالى كه با دست مبارك اشاره مى نمودند فرمودند:
در اين مسجد هيچ محزون و مكروبى براى حاجتى از حوائجش دعاء نكرده مگر آنكه حق تعالى حزنش را بر طرف و غمش را زائل و حاجتش را روا ساخته است.
مترجم گويد:
اينكه حضرت فرمودند: بت هاى سه گانه يعنى: نسر ويغوث و يعوق در اين مسجد بودند نه به ملاحظه شرافت مسجد از اين رهگذر باشد بلكه اشاره به قدمت آن است كه خود فضيلت و اعتبارى محسوب مى گردد.
---------------------------------------------------------------------------------------------
1-در نسخه اى ديگر (صد) ثبت شده است.
2-نام مكانى است كه در جهلى ميلى مدينه واقع است و برخى گفته اند در سى وشش ميلى اين شهر واقع است.
----------------------------------------------------------------------------------------
نام مولف: ابى القاسم جعفر بن محمد بن جعفر بن موسى بن قولويه القمى
نام مترجم: سيد محمد جواد ذهنى تهرانى

نوشتن دیدگاه