به محراب شفق، منشق سر مهتاب مى بينم
الهى هاله اى از غم، در اين محراب مى بينم
على و مسجد و عدل و شجاعت جملگى در خون
تمام انبيا را اين چنين بى تاب مى بينم
نداى «فُزتُ ربّ الكعبه» را مولا چه سان گفت؟
كه عرش و فرش را لرزان و در ارعاب مى بينم
نماز عشق او با اشك ياران كرده همراهى
لهيب غصّه ها را در دل احباب مى بينم
هلا روح الامين! بشتاب، ميقات وصال است اين
دعاى شير حق را مستجاب الباب مى بينم
فراق لاله گون او، چنان سخت و غم افزا شد
كه چشمان يتيمان را چنين پر آب مى بينم
هلال صورت او در مُحاق خون چون پنهان شد
پيمبر را سيه پوشيده با اصحاب مى بينم
چه صبحى بود آن صبح دل آزار و ستم پيشه؟!
شرار اشك زينب را چونان سيلاب مى بينم
على(عليه السلام)، آيينه دار مهر و خوبى هاى اين عالم
جهان را بى وجود او، سراب آب مى بينم
خموش اى پارسا! آتش زدى بر خرمن جان ها
جهانى را ز هجر مرتضى بى تاب مى بينم
-----------------------
رحيم كارگر