سؤال 8. آيا صحيح است كه علما و محدثين سلفِ ما در مرگ افراد به سر و صورت خود مى ‏زدند و در مصيبت از دست دادن علما و دانشمندان لباس‏هاى خود را پاره مى ‏كردند؟
ذهبى در شرح حال محمد بن محمد بن على زينبى (زينبى در صفر سال 387 هجرى قمرى به دنيا آمده و در بيست و يكم جمادى الآخر سال 479 هجرى قمرى از دنيا رفته است. ذهبى و سمعانى او را با القابى همچون: «الشيخ الصالح»، «الزاهد»، «الشريف»، «مسند الوقت»، «دَيّن» و «متعبد» معرفى كرده‏اند. ذهبى، سير أعلام النبلاء: ج 18، ص 443 ـ 444، شرح حال زينبى، ش 228.) مى ‏نويسد: ابوسعد بغدادى به قصد زيارت و ملاقات ابونصرزينبى به بغداد مسافرت كرد، اما در بغداد موفق به ملاقات و ديدار ابونصر زينبى نشد. هنگامى كه خبر وفات ابونصر زينبى را شنيد، از شدت حزن به سر و صورت خود مى‏زد و لباس‏هايش را نيز پاره كرد.
«رحل أبوسعد البغدادي إلى أبينصر الزينبي، فدخل بغداد، و لم‏يلحقه، فحين أخبر بموته خرق ثوبه، و لطم، و جعل يقول: من أين لي علي بن الجعد عن شعبة؟ يعني سند متصل إلى إبن‏الجعد».
ذهبى، سير أعلام النبلاء: ج 18، ص 444، شرح حال زينبى، ش 228 و تاريخ الإسلام و وفيات المشاهير و الأعلام، حوادث 471 ـ 480 هجرى قمرى، وفيات 479 هجرى قمرى، شرح حال محمد بن محمد بن على زينبى، ش 304.
اگر چنين رفتارى از علماى ما سر زده و صحيح است، چرا به مراسم عزادارى شيعيان و روافض در مصيبت حضرت حسين رضى ‏الله ‏عنه و ساير امامانشان اعتراض مى‏ كنيم؟