15 جمادی الاول

(زمان خواندن: 2 - 3 دقیقه)

١ ـ ولادت با سعادت حضرت امام زین العابدین (علیه السلام)
٢ ـ درگذشت ولید بن عبدالملك مروان

1ـ ولادت با سعادت حضرت امام زین‌العابدین (علیه السلام)
بنا بر گفته برخی تاریخ نویسان، حضرت زین العابدین(علیه السلام) در پانزدهم جمادی‌الاول سال 36 هـ .ق. در مدینه منوره چشم به جهان گشودند. پدر گرامی آن حضرت سید و سالار شهیدان، حضرت امام حسین بن علی(علیهما السلام) و مادر بزرگوارشان حضرت شهربانو، دختر یزدگرد سوم بودند كه در آغاز ولادت امام سجاد (علیه السلام) از دنیا رفت؛ از این روی دایه مهربانی برای آن حضرت گرفتند.
لقب‌های زیادی به حضرت امام علی بن الحسین (علیه السلام) نسبت داده شده است، از جمله: ‌زین‌العابدین، سيّدالعابدین، قدوه ‌الزاهدین، ‌سيّدالمتّقین، سجاد، زین الصّالحین، ذوالثّفنات و غیره كه در میان شیعیان آن حضرت، القاب زین العابدین و سجاد، شهرت بیشتری دارد.
بیشتر كسانی كه این القاب را به آن حضرت نسبت می‌دادند، نه شیعه و نه به امامت ایشان معتقد بودند، اما نمی‌توانستند آن چه را در او می‌بینند نادیده بگیرند.
پس از واقعه عاشورا، عَلَم امامت و ولایت بر دوش امام سجاد (علیه السلام) قرار گرفت كه مدت 25 سال به هدایت امت اسلامی پرداختند. ایشان در اوضاع بسیار سخت اجتماعی،‌در حالیكه حاكمان ستمگر بنی امیه بر مردم حكومت می‌كردند و افرادی چون حجاج ثقفی فرمانداران ممالك اسلامی بودند،‌به هدایت امت پرداختند. امام مهم‌ترین كار خویش را در زمینه برقراری پیوند مردم با خداوند و تقویت پایه‌های اعتقادی و معنوی آنان در قالب دعا،‌ در پیش گرفتند.
«جاحظ»، یكی از علمای اهل سنّت، در مورد شخصیت امام سجاد(علیه السلام) چنین می‌گوید: «درباره شخصیت علی بن الحسین (علیهما السلام)، شیعی، معتزلی، خارجی، عامه، خاصه، همه یكسان می‌اندیشند و در برتری و تقدیم او بر دیگران، هیچكدام تردیدی به خود راه نمی‌دهند».
امام سجاد (علیه السلام) در صدقه دادن و رسیدگی به محرومان و مستمندان نیز معروف بودند. هرگز از غذایی میل نمی‌فرمودند مگر آنكه مثل آن را به فقرا می‌دادند. ابونعیم می‌گوید:‌ «عـلی بن الحسین (علیه السلام) شبها كیسه پر از نان را بر دوش می‌گرفتند و در تاریكی شب بین فقرا تقسیم می‌كردند و می‌فرمودند: "‌صدقه پنهانی غضب پروردگار را فرو می‌نشاند"».

2ـ درگذشت ولید بن عبدالملك بن مروان
در پانزدهم جمادی ‌الاول سال 96 هـ .ق. ولید بن عبدالملك در شام در 43 سالگی به درک واصل شد. او هم عصر امام سجاد(علیه السلام) و مردی ستمگر ، ظالم و كریه منظر بود که در سال 87 هـ .ق. اقدام به ساختن مسجد اموی در شام كرد. مدت خلافت او نه سال و هشت ماه طول كشید.