پیامبر به انجام گرفتن مباهله اهتمام می‏ورزید و در عین حال به نجرانیان خبر داد که چنانچه با آن حضرت مباهله کنند، عذاب حق تعالی بر آنها نازل خواهد شد. اگر حضرت به حقیقت خویش یقین نداشت، هیچ‏گاه این‏گونه اصرار نمی‏کرد و اهتمام نمی ‏ورزید.
جریان مباهله از دو نظر بر صحت و ثبوت نبوت پیامبر دلالت دارد:
1. خبر دادن از عذاب الهی و ترساندن نجرانیان از آن، که اگر پیامبر بر نزول عذاب وثوق نداشت، با اصرار به انجام این کار، برای آشکار ساختن آن تلاش نمی‏کرد.
2. نجرانیان، حقیقت ادعای پیامبر را می‏دانستند، وگرنه از مباهله منصرف نمی‏گردیدند و حاضر به دادن جزیه و از دست دادن عزت و آبروی خود در میان اقوام گوناگون نصارا نمی‏شدند.