بهر حاجات اگر دست دعا برخیزد
دلبری هست به هر حال به پا برخیزد
لطف آقای خراسان ز همه بیشتر است
هر زمان از دلِ پُر درد صدا برخیزد
آه در سینه ی عشاق به هم مرتبطند
وقت نقاره زدن ناله ی ما برخیزد
جرأتش نیست كسی حرف جهنم بزند
گر پيِ كار ِ گنهكار ز جا برخیزد
زائر آن است كه در كوی تو اُتراق كند
آنكه در عرش نشسته ست چرا برخیزد؟
تا به دستِ كرم تو به نوایی نرسد
از سر ِ راه محال است گدا برخیزد
بر سر خاكم اگر آهوی تو گریه كند
از تمام جگرم بانگ رضا برخیزد
حرمت زودتر از كعبه مرا حاجی كرد
حج ما آخر ذی القعده به پا برخیزد

شاعر:علی اکبر لطیفیان
منبع: پایگاه اطلاع رسانی کبوتر حرم