در حديثى از پيغمبر اكرم(صلى الله عليه وآله) مى‌خوانيم كه فرمود: «اَمّا عَلامَةُ الْمُرائِى فَاَرْبَعَةٌ: يَحْرُصُ فَى الْعَمَلِ لِلّهِ اِذا كانَ عِنْدَهُ اَحَدٌ وَ يَكْسِلُ اِذا كانَ وَحْدَهُ وَ يَحْرُصُ فى كُلِّ اَمْرِهِ عَلَى الْمَحْمِدَةِ وَ يُحْسِنُ سَمْتهُ بِجُهْدِهِ؛ علامت رياكار چهار چيز است: هنگامى كه كسى نزد اوست تلاش مى‌كند اعمال الهى انجام دهد و هنگامى كه تنها شد در انجام عمل كسل است! و در تمام كارهايش اصرار دارد مردم از او مدح و ستايش كنند، و سعى مى‌كند ظاهرش را در نظر مردم خوب جلوه دهد.
تحف العقول، ص 17
امیرالمؤمنین علیه السلام می فرماید: ریاء كار سه نشانه دارد اگر مردم او را ببینند با نشاط می شود و چون تنها شود كسالت او را فرا می گیرد و دوست دارد در تمام كارهایش او را ستایش كنند الخصال شیخ صدوق : ص 121 و بحارالانوار ج 96 ص 206
ثلاث علامات للمرائی، ینشط اذا رأی الناس و یكسل اذا كان وحده و یحب ان یحمد فی كل اموره
اما باید بدانیم که خوشحال شدن از دیده شدن عمل قربی و خالص برای خدا ، ریا به حساب نمی اید و این شادی از نشانه های ریاکاران نیست .
در روايات اسلامى نيز به اين مطلب اشاره شده است كه اگر انسان عملى انجام دهد و مردم از آن با خبر شوند و از آن مسرور گردد در حالى كه انگيزه او از آغاز ارائه به مردم نبوده ضررى به قصد قربت و عمل الهى او نمى‌زند.
وسائل الشيّعه، ج 1، ابواب مقدّمة العبادات، باب 15، ص 55
