١ ـ مرگ یزید بن عبدالملك بن مروان
٢ ـ قتل ابو مسلم خراسانی به دستور منصور دوانقی
1ـ مرگ یزید بن عبدالملك بن مروان
در بیست و پنجم شعبان سال 105 هـ .ق. یزید بن عبدالملك بن مروان در 37 سالگی مرد و جنازه‌اش را در باب صغیر دمشق دفن كردند. تاریخ نویسان نوشته اند كه او در چهل روز اول خلافتش به سیره و روش عمر بن عبدالعزیز رفتار می‌كرد. آن گاه چهل نفر از بزرگان و مشایخ شام نزد او جمع شدند و قسم یاد كردند كه خلفا در آخرت، حساب و عقابی ندارند؛ پس یزید فریفته این دروغ آنان شد و از سیره عمر بن عبدالعزیز دست برداشت و عیش و نوش را آغاز كرد. چنین نقل شده است كه او شیفته جاریه‌ای به نام «حبابه» شد و پیوسته با او در عیش و عشرت بود و لحظه‌ای از او جدا نمی‌شد تا اینكه آن جاریه مرد و یزید در مرگ او بسیار متأثر شد، به حدی كه خوشی او به یكباره از بین رفت و عقل او ناقص گردید. یزید چند روز بر جنازه او نشست و پیوسته او را می‌بوسید و می‌بویید تا اینكه بدن «حبابه» متعفن شد و گندید. چون اطرافیان خلیفه او را به خاطر این كار بسیار مذمت كردند، بالاخره دستور داد تا وی را دفن نمایند. پس از دفن پیوسته بر سر قبر او مقیم شد تا بعد از پانزده روز خود نیز به درك واصل شد. البته برخی نیز چنین نقل كرده‌اند كه پس از دفن حبابه یزید دستور داد قبر او را بشكافند و جیفه گندیده او را از گور در‌آورند .
2ـ قتل ابو مسلم خراسانی به دستور منصور دوانقی
عباسیان كه از نوادگان عباس عموی پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) بودند، برای از هم پاشیدن حكومت بنی امیه و دست یابی به حكومت و خلافت بر مسلمانان، به بهانه طرفداری از اهل بیت (علیهم السلام) با پشتیبانی مردم قیام كردند. مسؤلیت دعوت از مردم خراسان به « ابن یسار» ملقب به «ابومسلم» سپرده شد. ابومسلم كه سپاه خویش را سیاه پوش نموده و نام سیاه جامگان بر آن نهاده بود، ابتدا به خراسان و سپس در عراق به پیروزی رسید و با تلاش و همت او پایه‌های خلافت عباسیان محكم گردید. با این حال، پس از مدتی «منصور» دومین خلیفه عباسی كه از موقعیت وی در هراس بسیار افتاده بود با ترفندی خاص او را به سـوی مـدائن كشـاند و بالاخـره در بیسـت و پنجم شعبان سال 137 هـ .ق به قتل رساند .
