"کهیعص"
بسياري از مفسّران قرآن كريم معتقدند كه آيه «كهيعص» كه از حروف رمزي و مقطّعه در قرآن است به ماجراي كربلا و شهادت امام حسين (ع) اشاره كرد. دليل اين مفسران بر ارتباط آيه «كهيعص» با ماجراي كربلا، روايتي از «سعد بن عبدالله قمي» است كه در كتب روايي از جمله «كمال‌الدين وتمام النعمة» شيخ صدوق و «احتجاج» مرحوم طبرسي آمده است. از كتاب هاي متأخر نيز مي توان به «تفسير البرهان» سيد هاشم بحرانى و «بحار الانوار» علامه مجلسي اشاره كرد كه اين روايت در آن ها ذكر شده است.
سعد بن عبدالله قمي نقل مي كند كه در خدمت امام عسكري (ع) بودم و فردي از تأويل آيه كهيعص سئوال كرد. امام عسكري (ع) فرمود كه از فرزندم «مهدي» پاسخ را دريافت كنيد. آن گاه امام زمان (عج) فرمودند: «هذه الحروف من أنباء الغيب، أطلع الله عليها عبده زكريا عليه‌السلام، ثم قصّها على محمد صلى‌الله عليه وآله، وذلك أن زكريا سأل ربّه أن يعلّمه أسماء الخمسة، فأهبط عليه جبرئيل فعلّمه إياها، فكان زكريا إذا ذكر محمداً وعلياً وفاطمة والحسن سُرِّي عنه همّه، وانجلى كربّه، وإذا ذكر الحسين خنقته العبرة و وقعت عليه البهرة! فقال ذات يوم: يا إلهي! ما بالي إذا ذكرت أربعا منهم تسليّت بأسمائهم من همومي، وإذا ذكرت الحسين تدمع عيني وتثور زفرتي؟! فأنبأه الله تعالى عن قصته، وقال: (كهيعص) فالكاف اسم كربلاء، والهاء هلاك العترة، والياء يزيد وهو ظالم الحسين عليه‌السلام، والعين عطشه، والصاد صبره.» ماجرا از اين قرار است كه حضرت زكريا از پروردگارش درخواست كرد كه «اسماء خمسه طيبه» را به وي بياموزد. خداوند متعال، جبرئيل امين را بر او فرو فرستاد و آن اسماء را به او تعليم داد. حضرت زكريا هنگامي كه نام هاي محمد (ص)، علي (ع)، فاطمه (س) و حسن (ع) را ياد مي كرد ، اندوه و ناراحتي اش بر طرف ميشد و گرفتاريش از بين ميرفت. امام هنگامي كه از حسين (ع) ياد ميكرد، بغض گلويش را مي فشرد و مبهوت مي شد. به همين دليل روزي از خداوند سبب اين اندوه و ناراحتي را جويا شد و گفت: بارالها! چرا وقتي آن چهار نفر را ياد مي كنم، آرامش ميي ابم و اندوهم بر طرف مي شود، اما وقتي حسين را ياد مي كنم، اشكم جاري و ناله ام بلند مي شود؟ خداي تعالي او را از داستان شهادت امام حسين (ع) آگاه كرد و فرمود:
«كهيعص»
«ك» اشاره به نام كربلا و حوادث آن
«هـ» اشاره به كشته شدن عترت طاهره دارد
«ي» اشاره به نام يزيد دارد و ظلم او بر حسين (ع)
«ع» اشاره به عطش و تشنگي حسین (ع)
«ص» نيز نشان صبر و مقاومت حسین (ع)
زکریا سه روز در مصیبت حسین(ع) گریست و از خدا خواست که فرزندی به او عطا کند و با محبت او، آزمایشش کند و آنگونه که محمد (ص) را در سوگ فرزندش به داغ نشاند ، او را هم داغدار کند. خداوند ، یحیی را به او عطا کرد. یحیی هم همچون حسین(ع) شش ماهه به دنیا آمد. میان یحیی بن زکریا و حسین بن علی شباهت های دیگر نیز وجود دارد . سر هر دو مظلومانه بریده شده و سر هر دو در طشت و طبقی پیش طاغوت زمانشان نهاده شد . اما حسین بن علی کجا و ...
تعجیل در فرج قائم آل محمد(ص) ، صلوات
فرستنده : زهرا منعمي زاده