دروغ يكى از گناهان بزرگ است و دروغ گو نزد مردم ارزش و جايگاهى ندارد، ولى بدترين دروغ آن است كه شخص براى پاى مال كردن حق ديگران، شهادت دروغ بدهد. اين كار، روح فرد را به ناپاكى مى آلايد و حقوق ديگران را ضايع مى كند. شاهد دروغين، افكار را به راه خطا و ناصواب مى كشاند. در نتيجه، طرف مقابل نيز براى احقاق حق خود، به ستيزه جويى روى مى آورد. پيامبر رحمت در هشدارى به شهادت دهندگان دروغين مى فرمايد:

لَنْ تَزُولَ قَدَمُ شاهِدِ الزُّوُّرِ حَتّى يُوجِبَ اللهُ لَهُ النّارَ.(167)

شاهد دروغين از جاى نمى جنبد، مگر اينكه خداوند، دوزخ را بر او واجب مى كند.

- پى‏نوشت‏ها -

(167) - نهج الفصاحة، ش 2287.