تحصيل علم را با وجود مشكلات فراوان آغاز نموده بود و گاهى براى تهيه يك كتاب مدتها طول مى كشيد تا با پس انداز مبالغ كم بتواند حدود سه تومان آماده كند. آنگاه آن را برمى داشت و پياده از قم به تهران مى رفت و كتاب مورد لزوم را خريدارى كرده پياده به قم برمى گشت . با اين همه هيچگاه از تحصيل و كسب علم خسته نمى شد ؛ با كوششى مداوم و تلاشى پيگير ، كار تحقيق و مطالعه را ادامه مى داد و با اختصاص ساعاتى محدود از شبانه روز به استراحت ، بقيه را در مطالعه يا نوشتن صرف مى نمود. از كثرت كتابت ، دو طرف انگشتانش برآمدگى داشت و كمتر اتفاق مى افتاد كه در شبانه روز قلم در دست نگيرد.
فرزند ارشدش در مقدمه (( فيض العلام )) در مورد اين خصيصه پدر مى نويسد:
(( ... مرحوم والدم تا حدود تواناييش نمى گذاشت عمرش بيهوده هدر رود و تلف گردد و دائما اشتغال به نوشتن داشت و با اينكه بيمار بود حداقل در شبانه روز هفده ساعت در كار نوشتن و مطالعه بود و آثار مفيد و نفيسى از او باقى ... )) (10)
همدرس و همدوره اش ، شيخ آقا بزرگ تهرانى ، درباره او مى نويسد:
(( ... او پيوسته سرگرم كار بود ، عشق شديد به نوشتن و تاءليف و بحث و تحقيق داشت . هيچ چيز او را از اين شوق و عشق منصرف نمى كرد و مانعى در اين راه نمى شناخت ... )) (11)
در ايامى كه با دوستانش جهت رفع خستگى و براى بهره گيرى از طبيعت به اطراف و اكناف سفر مى نمود ، در عين آنكه با همراهان ماءنوس بود ، كار مطالعه و نوشتن را فراموش نمى كرد. قلم و كاغذ ، دوستان هميشگى او بودند. خلوتى برگزيده ، به مطالعه و كتابت مشغول مى شد و آن زمان كه همراهان او را به صحبت دعوت مى كردند ، مى گفت : شما مى رويد ولى اينها مى ماند!

- پینوشتها -

10- فيض العلام فى عمل الشهور و وقايع الايام : 8.

11- طبقات اءعلام الشيعه ، نقباء البشر فى القرن الرابع عشر 3: 999.