رسول خدا سى و پنج ساله بود كه قريش براى تجديد بناى كعبه فراهم گشتند، زيرا كعبه فقط چهار ديوار سنگى بى ملاط داشت و ارتفاع آن ، حدود يك قامت بود. طوايف قريش كار ساختمان را ميان خود قسمت كردند تا ديوارها را بلندتر كنند و سقفى نيز براى آن بسازند، تا به جايى رسيد كه مى بايست ((حجرالاءسود)) به جاى خود نهاده شود، در اين جا ميان طوايف قريش نزاعى سخت درگرفت و هر طايفه مى خواست افتخار نصب ((حجرالاءسود)) نصيب وى شود و براى اين كار تا پاى مرگ ايستادگى كردند، تا آنجا كه طايفه ((بنى عبدالدار)) طشتى پر از خون آوردند و با طايفه ((بنى عدى بن كعب )) هم پيمان شدند و دست در آن خون فرو بردند و به ((لعقة الدم )) يعنى ((خون ليسها)) معروف شدند، تا ان كه ((ابواميه )) پدر ((ام سلمه )) و ((عبدالله )) كه در آن روز از همه رجال قريش پيرتر بود، پيشنهاد كرد كه تا قريش هر كه را نخست از در مسجد در آيد ميان خود حكم قرار دهند و هر چه را فرمود بپذيرند. اين پيشنهاد پذيرفته شد و نخستين كسى كه از در، درآمد رسول خدا بود، همه گفتند: (( هذاالامين ، رضينا، هذا محمد. )) ((اين امين است ، به حكم وى تن مى دهيم ، اين محمد است )). رسول خدا فرمود تا جامه اى نزد وى آوردند، آن گاه سنگ را گرفت و در ميان جامه نهاد و سپس گفت تا هر طايفه اى گوشه جامه را گرفتند و سنگ را به پاى كار رسانيدند. آنگاه رسول خدا آن را با دست خويش در جاى خودش نهاد.(52)

- پینوشتها -

52-  سيرة النبى ، ج 1/209-214؛ به روايت مسعودى و ابن سعد به چهار نفر از بزرگان قريش بفرمود تا، چهار گوشه آن جامه را گرفته بلندش كنند (مروج الذهب ، ج 2/279؛ الطبقات الكبرى ، ج 1/146.)

نوشتن دیدگاه