شهادت حضرت امام جعفر صادق(علیه السلام) ، رییس مذهب شیعه
در بیست و پنجم شوال سال 148 هـ .ق. ششمین اختر تابناك امامت و ولایت، حضرت امام جعفر صادق(علیه السلام) در 65 سالگی به شهادت رسیدند. سبب شهادت آن امام بزرگوار انگور زهر آلودی بود كه منصور دوانقی به آن حضرت خورانید.
دوران امامت ایشان كه 34 سال به طول انجامید، با خلافت پنج تن از خلفای غاصب بنی امیه و دو تن از خلفای بنی عباس مصادف بود كه آنها عبارتند از : هشام بن عبدالملك،ولید بن یزید بن عبدالملك، یزید بن ولید، ابراهیم بن ولید و مروان حمار و نیز سفاح و منصور دوانقی از بنی عباس.
به طول كلی باید گفت فرصت و موقعیت مساعدی كه برای امام صادق(علیه السلام) پیش آمد، برای هیچ یك از معصومان اتفاق نیفتاد تا بتوانند در سطح وسیع به انقلاب فرهنگی بپردازند و با تشریع فرهنگ غنی و پر مایه اسلام، بر گسترش این دین آسمانی بیفزایند؛ ولی برای امام صادق (علیه السلام) این فرصت در گیرودار كشمكش‌ها و رودررویی بنی‌امیه و بنی عباس و جنگ قدرت به دست آمد.
آن امام بزرگوار از این فرصت استفاده كامل نموده، چهره واقعی اسلام را كه در اثر تحریفات و بدعت های خلفای غاصب بنی امیه غبارآلود شده بود، به جهانیان معرفی كردند و با تربیت شاگردان برجسته، حیات تازه‌ای به اسلام بخشیدند و فرهنگ ناب تشیع را كه از متن اسلام محمدی و علوی نشأت گرفته بود، به جهانیان عرضه نمودند؛ به همین دلیل به عنوان رییس مذهب تشیع لقب گرفتند.
فرزندان امام صادق(علیه السلام) هفت پسر و سه دختر بودند. حضرت موسی بن جعفر(علیهما السلام)، اسماعیل، عبدالله، محمد دیباج، اسحاق، علی عریضی (علی بن جعفر)، عباس، و ام فروه، اسماء و فاطمه.
