١ـ شهادت امام باقر علیه السلام
٢ـ انتقال امام كاظم علیه السلام به زندان بصره
1ـ شهادت امام باقر(علیه السلام)
در هفتم ذیحجه سال 114 هـ .ق. پنجمین اختر تابناك امامت و ولایت، حضرت امام باقر(علیه السلام) توسط هشام بن عبدالملك مسموم شدند و به شهادت رسیدند . گفته اند كه به دستور آن ملعون، زهر زیادى را بر زین اسبى مالیدند و اسب را به حضور امام باقر(علیه السلام) آوردند و اصرار كردند كه آن حضرت بر آن سوار گردد. آن حضرت ناگزیر سوار شد؛ پس زهر در بدن ایشان به شدت اثر گذاشت به گونه‌اى كه رانهاى امام متورم شد و سه روز در بستر افتاد و سرانجام به شهادت رسید.
آن حضرت در شب شهادت، به فرزندش امام صادق (علیه السلام) فرمودند: «من امشب جهان را بدرود خواهم گفت. هم اكنون پدرم على بن الحسین(علیهما السلام) را دیدم كه شربتى گوارا نزد من آورد و نوشیدم و مرا به سراى جاوید و دیدار حق بشارت داد» .
امام باقر(علیه السلام) هشتصد درهم براى تعزیه و ماتم خود وصیت فرمود كه امام صادق(علیه السلام) در این باره می‌فرماید: «پدرم فرمود: "اى جعفر! از مال من مقدارى براى ندبه كنندگان وقف كن كه ده سال در منى در موسم حج بر من گریه كنند و مراسم ماتم را تجدید نمایند"».
حضرت باقر(علیه السلام) در سنین كودكى در كربلا حضور داشتند و مصیبتهاى سنگینى كه در روز عاشورا و پس از آن بر آل الله وارد شد، از نزدیك مشاهده نمودند و پس از آن هر روز که شهادت جد بزرگوارش حضرت سیدالشهداء (علیه السلام) و اسارت عمه‌هایشان را به یاد می آوردند، اشك بر گونه‌هاى مباركشان جارى می‌شد.
2ـ انتقال امام كاظم (علیه السلام) به زندان بصره
در ششم ذیحجه سال 179 هـ .ق امام كاظم (علیه السلام) را در بند غل و زنجیر به بصره بردند و آن حضرت مدت یك سال نزد عیسى بن جعفر بن ابى منصور محبوس بودند وسپس ایشان را به بغداد فرستادند.
عیسى آن حضرت را در یكى از حجره‌هاى خانه خویش محبوس كرد و مشغول شادى گردید. یكى از كاتبان او كه نصرانى بود می‌گفت: «این عبد صالح و بنده شایسته خدا، موسى بن جعفر(علیه السلام)، در روزهایی كه در این خانه محبوس بود، چیزهایى از لهو ولعب شنید كه گمان ندارم هرگز بر خاطر شریف آن حضرت خطور كرده باشد».
امام كاظم (علیه السلام) مدت یك سال در بصره محبوس بودند و بعد از آن ایشان را به بغداد بردند و نزد فضل بن ربیع زندانى نمودند.