و در نقل دیگرى است که به ولید گفتند:اینکه محمد مى‏خواند چیست؟آیا سحر و جادوست یا کهانت است؟ولید از آنها مهلت خواست تا فکرى در این باره بکند،آن گاه به نزد رسول خدا (ص)آمده و از آن حضرت درخواست کرد تا مقدارى از قرآن را براى او بخواند،و گفت:آن را بر من بخوان.رسول خدا(ص)شروع به خواندن کرده گفت:
«بسم الله الرحمن الرحیم»...ولید گفت:آیا منظورت از این رحمان همان مردى است که در یمامه است و موسوم به رحمان است؟حضرت فرمود:نه،منظور من«الله»است که هم او رحمان و رحیم است .آن گاه رسول خدا شروع به خواندن سوره«حم سجده»کرد و چون به این آیه (14) رسید که خدا فرموده:«...فان اعرضوا فقل انذرتکم صاعقة مثل صاعقة عاد و ثمود»[اگر اینان (یعنى این مردمان مکه و قریش)اعراض کرده(و سخنت را نشنیدند)بگو شما را از صاعقه‏اى نظیر صاعقه عاد و ثمود بیم مى‏دهم(و مى‏ترسانم).]در اینجا بود که ناگهان لرزه‏اى اندام ولید را گرفت و تمام موهاى بدنش بلند شد و رسول خدا(ص)را سوگند داد که از خواندن خوددارى کند...حضرت از ادامه خواندن آیات سوره خوددارى فرمود،ولید نیز برخاسته به خانه رفت،مردم مکه گفتند:ولید از آیین خود دست برداشته و به دین محمد درآمده،ولید که این حرف را شنید گفت:نه من به دین محمد درنیامده‏ام ولى سخن سختى را شنیدم که بدن را مى‏لرزاند و بهتر همان است که بگویید سحر است چونکه دلها را به خود جذب مى‏کند و به سوى خویش مى‏کشاند .

- پینوشتها -

14.آیه .12

نوشتن دیدگاه