آرى، فاطمه ى زهرا (س) در زمانى كه مسلمانان در فقر و تنگدستى بسر مى برند، او نيز با اختيار خود مانند ديگران با فقر و سادگى كامل مى سازد و هر چه دارد حتى افطارىِ خود را به آنان ايثار مى كند. اما در سالهاى بعد كه فتوحات و غنائم بسيار نصيب مسلمانان مى شود، با نزول آيات 26- 28 سوره ى اسراء پيامبر اكرم (ص) خدمتكارى براى فاطمه (س) مى گيرند و نام او را «فِضّه» مى گذارند. در اين آيات، خداوند به پيامبر اكرم (ص) فرموده است: و َاتِ ذَالْقُرْبى حَقَّهُ وَالْمِسْكينَ وَابْنَ السَّبيلِ وَ لاتُبَذِّرْ تَبْذيراً... و بده حق خويشاوندان خويش و حق غريب و درويش، و در انفاقْ پرداخت مكن بيش، زيرا اسراف كنندگان ياران شيطانند و شيطان نسبت به پروردگار خود كفر ورزانند.
از آن پس، فاطمه (س) و على (ع) با رعايت عدالت و اعتدال از مختصر امكانات استفاده مى كردند، چنانكه على (ع) در بازگشت از سفرى رزمى يك جفت النگو و يك پرده براى فاطمه ى زهرا (س) سوغات آورد و در مراسم عيد حجّةالوداع لباس نسبتاً شاد پوشيدند. [بحارالانوار، ج 43، ص 83.]