خداوند در قرآن سفارش مى كند: .
. خُذُوا زِينَتَكُمْ عِنْدَ كُلِّ مَسْجِدٍ وَ كُلُوا وَ اشْرَبُوا وَ لا تُسْرِفُوا... [اعراف/ 31.] .
.. به هنگام رفتن به مسجد زينتهاى خود را برگيريد و بخوريد و بياشاميد ولى اسراف نكنيد...
در فقه اسلامى مستحب است گزاردن نماز با لباس متعدد و سفيد و پاكيزه و استعمال عطر و پوشيدن گردن بند براى بانوان. [العروة الوثقى، صص 201- 203.] بنابراين، فاطمه ى زهرا (س) در شرايطى كه مردم در وضع نسبتاً خوبى قرار مى گيرند، تا حدودى از امكانات و زينتها استفاده مى كند. اما نكته ى مهم و آموزنده اينجاست كه حضرت حدود تقوا و مرزهاى «وَ لا تُسْرِفُوا»، «وَ لا تُبَذِّر تَبْذيراً»، «وَاِعْدِلُوا» را هرگز فراموش نمى كند، برخلاف بسيارى از مردم كه فقط در درون سختى و تنگدستى عادلند اما همين كه اوضاع تغيير مى كند و امكانات فراهم مى شود، يكباره همه چيز را از ياد مى برند و در جمع آورى غنيمت و زندگى لوكس و تجملى با يكديگر مسابقه مى گذارند و روز بروز بيشتر خدا و دين و بندگان خدا را فراموش مى كنند و آنچنان از حد اعتدال خارج مى شوند كه زندگى را بر خود تنگ و تلخ مى سازند و از خورد و خوراك خود و يا از حقوق ديگران مى كاهند تا به لباسى فاخر و خانه اى مجلل و وسايلى لوكس دست يابند.
البته، اين عشق و علاقه به زينت و تجمل در زنان بيشتر از مردان است تا آنجا كه ديده مى شود گاهى ساير لذات بر ايشان تحت الشعاع قرار مى گيرد. پس، به همان اندازه كه زنان مظهر جمال و كمالند، در معرض خطر انحراف به سوى شيطان و اسراف و تبذير قرار دارند.
اسلام كه دين فطرت است، طبق سرشت زن مقرر داشته كه آنها از زينتها، لباس و جواهرات استفاده كنند و حتى پوشيدن لباس حرير طبيعى و استفاده از طلا را كه بر مردان حرام است، براى زنان مجاز دانسته و نظافت و آرايش كردن براى همسر را از وظايف و حقوق همسرى قرار داده و ترك آن را در صورتى كه شوهر خواستار آن باشد، يكى از عوامل نشوز تلقّى كرده است [تحرير الوسيله ى امام خمينى، ج 2، ص 305.] همچنين، اسلام بر مرد واجب كرده كه اگر همسرش از زيبا پوشان است، لباسى را كه امثال وى مى پوشند، برايش فراهم سازد، [رساله ى نوين امام خمينى، ج 3، ص 112.]، چون زينت و نظافت باعث مى شود كه اعضاى خانواده با فطرت كمال جو و جمال خواه خود به يكديگر بيشتر بپيوندند و با افزوده شدن عشق و مودت ميان زن و شوهر، كانون خانواده گرم و مستحكم گردد. اما همين غريزه و عشق به جمال و زيبايى، اگر خداى نكرده از حدود و مرزهاى اعتدال شرع خارج شود، زيباييهاى مارگونه ى دنيا آدمى را مى فريبد و كام انسان را تلخ و زندگى را بر وى تنگ مى گرداند و در دام شيطان اسيرش مى سازد. از اين رو قرآن با قانون حجاب، مرز و حدودى براى زينت و نگاه مقرر داشته كه فاطمه ى زهرا (س) نيز الگوى اين قوانين است.
فاطمه ى زهرا (س) پس از پشت سر گذاشتن دوران فقر عمومى، از لباس و پوشاك و زينت و عطر استفاده مى كند، اما طبق آيه ى 31 سوره ى اعراف با توأم ساختن آن به لباس تقوا. او از زينت و عطر و لباس استفاده مى كند اما نه براى نشان دادن به بيگانگان و نه براى تفاخر و تكبر نسبت به ديگران، بلكه در راه خدا و در مقام سجود و تواضع. از اين رو در روايت آمده است كه پيامبر اكرم (ص) به عمار ياسر مأموريت مى دهند كه براى عروسى فاطمه (س) عطريات تهيه كند، و فاطمه (س) در آخرين ساعت زندگى به اسماء بنت عميس مى فرمايد: عطرم را، همان عطرى كه هميشه مصرف مى كنم و پيراهنى را كه هميشه در آن نماز مى خوانم، بياور.
قالَت فاطِمَةُ بِأسْماءِ بِنْتِ عُمَيْس: هاتى طَيبى الَّذى اَتَطَيَّبُ بِهِ وَثيابِى الَّتى اُصَلّى فيها.
فاطمه (س) به اسماء بنت عميس فرمود: عطر مرا، همان عطرى كه هميشه مى زنم و پيراهنى را كه هميشه در آن نماز مى خوانم، بياور.