الف – جنگیدن و لشکر کشی و اتش به پا کردن . انقدر باید با مسلمانان جنگید و انها را کشت که دیگر احدی از انها بر روی کره خاکی باقی نماند .
ب – جنگ نرم : با ترویج فساد و فحشا و تبلیغ بی دینی و توزیع مشروبات الکلی و مواد مخدر و تولید محصولات ضد فرهنگی رسانه ای و ترویج موسیقی و .... بهترین راه برای از پا در اوردن مسلمانان است . همانگونه که این حربه در اندلس جواب داد.
ج – نفوذ در صفوف مسلمین و ضربه زدن با نام دین .
اولین گزینه ای که برای از بین بردن دشمن به ذهن می اید ومتصور است ، جنگ و نابودی فیزیکی دشمن است . باید جسم او را نابود کرد تا اثری از او باقی نماند .
مثال : با اعلام نبوت از جانب رسول خدا و دعوت همگانی به سوی اسلام ، اولین گزینه ای که در دار الندوه به ذهن مشرکان – البته با همفکری مستقیم شیطان – خطور کرد ، نقشه کشتن و نابودی – پیامبر اکرم - محمد صلی الله علیه واله بود.
ظاهرا سهل ترین و ابتدایی ترین راه این باشد وشاید در وهله اول بهترین گزینه برای نابودی دشمن به نظر برسد اما این راه در مورد حریفانی که با تفکر و ایدوئولوژی به میدان امده اند جوابگو نیست . زیرا جسم او را می توان با الات قتاله نابود کرد ولی تفکر و مکتب او را با شمشیر نمی توان از بین برد.
با این حساب گزینه اول در مورد جنگ با مذهب ، گزینه موثری نیست ؛ چون هر چه از مسلمانان بیشتر بکشی ، انها در ارمانهای خود قوی تر می شوند و کشته شدن در این راه را بزرگترین افتخار می دانند . کشتن انها باعث مظلوم تر شدن انها و جلب افکار عمومی به سوی ایشان است . اگر یک نفر از ایشان را به قتل برسانی ، یقین بدان که به جای او چند نفر جذب اسلام خواهند شد .
اما گزینه دوم یعنی جنگ نرم : این گزینه بسیار کاربردی تر و کم هزینه تر به نظر می رسد . نه لشکر کشی نیاز است و نه تلفات جانی و مالی . تازه این نقشه بارها و بارها جواب داده است .
مثال : زمانی که مسلمانان بر بیشتر قاره سبز مستولی شدند و حکومت منطقه بزرگی از اروپا را به دست گرفتند ، این حربه بسیار کارگشا بود . ترویج فساد و فحشا و توزیع مشروبات و مسکرات میان مسلمانان و طنازی و غمازی دخترکان سفید روی و طلایی موی ، در زمانی نه چندان طولانی کارگر افتاد و بازوان پولادین مسلمانان را چونان مومی بی حال و رمق نمود . این بهترین فرصت برای نابودی حکومت تازه تاسیس شده مسلمانان بود . با این راه دیگر مسلمانان چه چیزی را می خواستند تبلیغ کنند و چه کسی به این گونه دین تمایل پیدا می کرد . البته این همان اسلام اموی بود که به راحتی نابود شد .
اما این گزینه هم کاستی هایی دارد و عمومیت و جامعیت ندارد و همیشه نتیجه تام و کاملی در بر ندارد. درست است که با ترویج فحشا و منکرات می توان جامعه اسلامی را بسیار ضعیف و شکننده نمود . جامعه ای که مردم ان در گیر روزمرگی ها هستند و فکر وذکرشان فقط لذات زودگذر و شهوات است ، اما این جامع تمام افراد نیست .
برای روشن تر شدن مطلب :
این روش در جامعه اسلامی اموی و عباسی جوابگوست کما اینکه شاهد انرا در مجامع اهل تسنن شاهدیم . ایشان مکتب و تفکری را دنبال نمی کنند و اسلام ایشان اسلام اموی است و پشتوانه فکری استواری برای عرضه به جهانیان ندارد . خب این دسته از مسلمانان – مانند حکومت اندلس – به علت نداشتن تفکر و مبانی فکری قوی به راحتی از بین خواهند رفت .
اما قسمی از مسلمانان هستند که پایه های فکری قوی و استواری دارند . ایشان تابع مکتبی هستند بسیار متقن که هیچ مکتبی را تاب مقابله با ان نیست . اگر مبانی فکری ایشان به گوش جهانیان برسد ، یدخلون فی دین الله افواجا .
پشتوانه و ایدوئولوژیست این گروه – امیرالمومنین - علی بن ابیطالب علیه السلام است . انها پیرو مکتب علوی هستند . انها کربلا و عاشورا دارند و در مرامشان کشته شدن بهترین ارزو است . هیچ گاه ناامید از اینده نیستند و فشارها ایشان را قوی تر می کند چون معتقدند زمانی امامشان باز خواهد گشت که جهان ، ملئت ظلما و جورا شده باشد .
چاره این گروه چیست ؟ مبانی فکری ایشان را چگونه می توان نابود کرد . اگر جسم ایشان را هم نابود کنی ، تفکرشان را هرگز نمی توانی از بین ببری . هر چقدر با جنگ نرم و فرهنگی پیش روی کنی اما انها محرم و صفر و رمضان دارند که ابی است بر اتش . اگر صدای این گروه به مردم دنیا برسد چه خواهد شد . کلام این گروه منطقی و موافق با فطرت است و هر انسان ازاده ای را مانند مغناطیس به سمت خویش می کشاند .
بنابراین ، این راه هر چند نسبت به گزینه اول راه بهتری بود اما اساسی و بهترین گزینه نمی تواند باشد .
اما راه سوم :
بهترین و جامع ترین راه این گزینه است . نه مال و جان زیادی هزینه خواهد شد - مانند گزینه اول - و نه انقدر زمان بر است و دیربازده و پرنقص – مانند راه دوم - . در این گزینه و راه حل ، کافی است که عده ای را از میان ایشان انتخاب نمایی و با لباس دین و مذهب ، تفکرات و مبانی فکری ایشان را تغییر دهی . با سست شدن مبانی فکری و مکتب این گروه ، به راحتی می توان ایشان را نابود نمود . می توان با حرکت به سمت مدرنیته ، سنتهای ایشان را نابود کرد و هویتشان را از بین برد . باید به مردم بفهمانند که این حرفها دیگر قدیمی شده و جوابگوی زندگی امروز نیست و ....
کلام در این باره بسیار است و مجال اندک چون بنا بر اختصار گویی است وتو خود حدیث مفصل بخوان از این مجمل
مثال : در ابتدای راه رسالت ، گروهی که با یهودیان در ارتباط بودند و به اخبار غیبی کتب امم سابقه دسترسی و به ظهور پیامبر اخرالزمان یقین داشتند ، با مشاهده علامتهای نبوت در وجود محمد بن عبدالله صلی الله علیهما دست به کار شدند . ایشان بسیار باهوش تر و زیرک تر از فرعون ها هستند که به دنبال قتل نوزادی باشند که قرار بود از جانب خداوند به پیامبری مبعوث شود . زیرا می دانستند وعده خداوند تخلف ناپذیر است . بنابراین بهترین راه ، نزدیک شدن به پیامبر وتحت کنترل داشتن امور بود .بالاخره این پیامبر هم یک روزی خواهد مرد و با جانشینی او می توان بر اوضاع مسلط شد و قطار اسلام را از ریل خارج نمود.
این گروه بزرگترین ضربه را به اسلام وارد نمودند و با بدعتها و تشریعها تیشه به ریشه دین محمد صلی الله علیه و اله زدند . اگر علی و اولاد محمد ( علیهم السلام ) نبودند که درخت را از ریشه بیرون کشیده بودند و هیزم ان تا روز قیامت انسانها را در خود می سوزاند .
جهان اسلام امروز هم نیاز به این گروه ها دارد .باید گروههای مختلف از میان ایشان انتخاب نمود و حزبها و کتلهای اسلامی به راه انداخت تا ایشان با وحشیگری و جرم و جنایت با نام اسلام ، این دین را در انظار عموم ملتها بدنام کند و رعب و وحشت عمومی نسبت به اسلام ایجاد نماید .
شخصی که پیشانی بند لااله الا الله و الله اکبر بسته است باذکر توحید و با کمال قساوت و توحش دیگران را سر می برد ، به خود بمب می بندد و زنان و کودکان بی گناه را به خاک و خون می کشد .
باید چهره های بسیار ترسناک و زشت از ایشان ترسیم نمود . ریشهای بلند قرمز ، چهره های سوخته و چشمانی کاسه خون و .... تا با این ترفند ، تنفر ذاتی در دل مردم ایجاد نمایند .
رسانه و تبلیغات هم که دست ماست و هر گونه که بخواهیم اخبار را منتشر می کنیم .
با تمام این حرفها اگر بتوان هر سه گزینه را با هم جمع نمود ، بهترین راه برای به انزوا کشاندن اسلام در دسترس خواهد بود .
تا به امروز با اجرای اصول فوق ، موفقیتهای چشمگیری نصیبمان شده است که البته اگر دل دیدن انرا دارید ، با هم به تماشا می نشینیم.
|
