انتخاب نام مبارك رسول خدا (ص) براي امسال از سوي رهبري انقلاب، از چند جهت ميمون و مبارک است:
نخست از اين باب که در سال گذشته، يکبار ديگر تمدن غربي به رغم همه شعارهايش درباره احترام به افکار و انديشه ها، به رسول اکرم که بيش از يک ميليارد انسان به او عشق مي ورزند اهانت کرد. پيامبري که ناشر اخلاق و انسانيت است و به پيامبر اخلاق شهرت دارد. اين انتخاب باز هم انگيزه‌اي خواهد شد براي احترام بيشتر.
دوم آن که در اوج تبليغات سلفي ها که جنگ عليه شيعه را راه انداخته اند، اين انتخاب نشان خواهد داد که تشيع، اساس و بنياد دين مبين اسلام را رسول اکرم (ص) مي داند. در اين تفکر امام علي (ع) شاگرد پيامبر (ص) است و امامان هم هرچه روايت مي کنند، با واسطه اجدادشان از رسول خداست.
متأسفانه در جامعه شيعه به شناخت شخصيت پيامبر (ص) آنچنان که شايد و بايد بها داده نشده و نمي شود. اكنون حتي يک مرکز پژوهشي جدي در اين زمينه در ميان مؤسسات ديني در داخل کشور نيست و عمده فعاليت ها به بخش هاي ديگر به خصوص حوزه‌هاي ولايي مربوط است. طبيعي است که کار در آن زمينه ها هم لازم است، اما غفلت از اين طرف قابل بخشش نيست.
و باز هم متأسفانه بايد گفت يکي از قوي ترين مراکز پژوهشي سيره نبوي در اسراييل و در دانشگاه هبرو (عبري) قرار دارد و چند دهه متوالي است که اساتيد و محققان آن مرکز به نگارش در اين زمينه مشغولند و پيداست که هدف نهايي آن، تلاش براي ويران کردن بنياد هاي اعتقادي مسلمانان است هرچه در پوشش علمي اين کار ها صورت مي گيرد.
اما آنچه مهم است، اين که در اين سال چه بايد کرد؟
از هم اکنون بايد مقدمات چند پژوهش جدي در باره شناخت بيشتر از آن حضرت را در زمينه هاي مهمي چون اخلاق و نيز حکومت و دولت فراهم کرد. روشن است که دولت براي چنين تحقيقاتي در بودجه سال گذشته پيش بيني لازم را نکرده و بنابراين بر دولت است که هرچه زودتر بودجه اي را به اين امر اختصاص دهد. طبعا متوليان اين امر نبايد از کساني باشند که از اين قبيل بودجه ها براي ظاهر سازي و تبليغات استفاده مي‌کنند. بلکه مي بايست مؤسساتي باشند که به جد به فعاليت هاي پژوهشي در اين زمينه مشغولند.
اين قبيل مؤسسات مي بايست کتابهايي در سطوح مختلف براي مردم بنويسند. به ترجمه کتابهاي خوب مشغول شوند و مهم تر از اينها کارهاي بنيادي - علمي در زمينه شناخت سيره آن حضرت را در دستور کار خود قرار دهند.
نکته ديگر اجراي مقدمه طرح هايي در زمينه هاي هنري به خصوص سينمايي است. اکنون نزديک به چهل سال از ساختن فيلم محمد رسول الله مي گذرد. اما هيچ کار تازه و جدي در اين زمينه به خصوص از ناحيه مسلمانان صورت نگرفته است. به نظر مي رسد مراکزي که متولي اين قبيل کارها هستند، لازم است تا از هم اکنون در انديشه اين امر بوده و تلاش کنند تا در قالب هاي مختلفي، به تهيه کارهاي جدي و جهاني بپردازند. مطمئنا نه يک کار، بلکه چندين کار بايد در اين رابطه صورت گيرد.
اما روشن است که کار هنري صرفا در سينما يا سريال هاي تلويزيوني نيست. بلکه شعرسرايي و داستان‌نويسي و ديگر ابزارهاي هنري موجود به خصوص نقاشي مي تواند در اين زمينه فعال شود. بايد زندگي رسول خدا (ص) نه تنها در بعد علمي و پژوهشي بلکه در بعد داستاني آن هم در سطوح مختلف ارائه شود.
انتخاب عنوان پيامبر اعظم (ص) گرچه عنوان خوبي است اما دو نکته وجود دارد. نخست آن که بايد توجه داشت که نمي بايست تعبير «پيامبر اسلام» که يک اصطلاح غربي است استفاده شود. و نکته ديگر اين که بهترين تعبير که خود قرآن بکار برده، «رسول خدا» است که اساس رسالت الهي را مورد تأييد و تأکيد قرار مي دهد.
نويسنده اين سطور اين خطا را هم در پيشاني تلويزيون دست کم يکبار ملاحظه کرد که نوشته شده بود: سال پيامبر اعظم اسلام. روشن است که کلمه اسلام نبايد به کار برده شود و همان طور که گذشت، بهترين تعبير رسول خدا يا پيامبر خداست.
خداي سبحان و فرشتگانش پيوسته بر رسول خدا (صلي الله عليه و آله و سلم) درود مي‌فرستند ـ اين استمرار، از فعل مضارعِ «يُصلّون»(1)استفاده مي‌شود ـ راز و رمزهايي دارد كه گوشه‌اي از آن را مي‌توان در همين مطلب جست‌وجو كرد؛ زيرا رسول خدا (صلي الله عليه و آله و سلم) بر بلنداي حياتِ متألّهانه مي‌درخشد و بزرگ‌ترين سايه‌ي‌ خدا بر مُلك و ملكوت را تشكيل مي‌دهد و چون نور الهي براساس «كلّ يوم هو في شأن»،(2)پي در پي جديد است، وجود نوراني پيامبر كه سايه‌ي‌ نور خداست، لحظه به لحظه تازه و كمالات و زيبايي‌هاي او نيز آن به آن، جديد و تازه است و اين همه زيبايي و كمال جديد، درودي نوبه‌نو مي‌طلبد.
اين درودهاي بي‌پايان از سوي خداي سبحان، فرشتگان و همه‌ي‌ پرهيزگاران و مؤمنان، بسان باران رحمت بر بلند‌ترين و دل‌نواز‌ترين و روح‌انگيزترين سايه‌سارِ هستي، يعني رسول اعظم (صلي الله عليه و آله و سلم) فرومي‌بارد؛ «إنّ الله و مَلَـئِكتَهُ يصلّون علي النّبيّ يَـأَيُّهَا الّذين ءَامَنُوا صلّوا عليه و سلّموا تسليماً»(3)و همين درودِ بي‌پايان مؤمنان، هر لحظه فيض جديدي به ارمغان مي‌آورد و هستيِ درود فرستندگان را نوبه‌نو نورباران مي‌كند و در ساحت روح مؤمن، راهي براي خمودي، تيرگي و افسردگي بازنمي‌گذارد.

رسول جعفريان

1-ـ سوره‌ي‌ احزاب، آيه‌ي‌ 56.
2-ـ سوره‌ي‌ الرحمن، آيه‌ي‌ 29.
3-ـ سوره‌ي‌ احزاب، آيه‌ي‌ 56.

نوشتن دیدگاه