اى شاهد عالم سوز در حسن ودلارائى         وى شمع جهان افروز در جلوه وزيبائى
حسن تو تجلّى کرد در طور دل عشّاق         چون سينه سينا شد هر سرّ سويدائى
عشق رخ تو آتش در خرمن هستى زد         شد هر شررش شورى در هر سر وسودائى
مرغان چمن هر يک در نغمه بياد تو          بلبل بغزلخوانى طوطى بشکر خائى
ما سوخته هجريم افروخته هجريم               آموخته هجريم با صبر وشکيبائى
دلداده روى تو آشفته موى تو                     سرگشته کوى تو چون واله وشيدائى
اى خاک درت برتر ز آئينه اسکندر            اقليم ملاحت را امروزه تو دارائى
اى سرو قدت رعنا اندر چمن خوبى           خوبان همه در معنى اسم وتو مسمّائى
از مفتقر دلريش کارى نرود از پيش           جز آنکه بلطف خويش اين عقده تو بگشائى

(کمپانى)