اعتدال در به كارگيرى روش هاى تربيتى از جمله صفاتى است كه بايد يك مربى آن را رعايت نمايد، زيرا هر چيزى هر قدر زيبا و شيرين و دوست داشتنى باشد، افراط در آن موجب مى شود ديگران دلزده شده و از آن نوعى نفرت داشته باشند و انسان را خسته و ملول مى كند. امر تربيت هم از اين گفته مستثنى نيست . براى يك مربى برتر شايسته نيست كه در اعمال روش هاى تربيتى به ويژه در تربيت دينى زياده روى نموده و از دايره اعتدال بيرون رود، براى اين كه در اين صورت نتيجه تلاش بر عكس شده و به ضد تربيت تبديل خواهد شد. به عنوان مثال مربى اگر در تربيت دينى سخت گير باشد، موجبات ملالت و دين گريزى متربيان را فراهم خواهد نمود و اين همان چيزى است كه مخالفين و دشمنان تربيت دينى مى خواهند. امام مجتبى عليه السلام مى فرمايد:
اذا اضرب النوافل بالفريضه فار فضوها ؛ (62) هرگاه انجام دادن اعمال مستحبى به واجبات لطمه بزند (و موجب خستگى و اتلاف وقت شده و در نتيجه باعث زدگى و فوت شدن واجبات شود) آن ها را ترك كنيد.
در اين جا لازم است اضافه كنيم كه در تربيت دينى ، شايسته است كه دستورات ، راهنمايى ها و احكام زيباى دين مبين اسلام در قالب هاى دلپسند و زيبا و با روش هاى خوب و ستوده عرضه شود، تا نتيجه مطلوب به دست آيد، ارائه مطالب خوب و سازنده تربيتى با روش هاى ناشايست و غلط نتيجه اى جز بدبينى و گريزاندن جوانان و نوجوانان از اسلام نخواهد داشت .
سعدى مى نويسد:
ناخوش آوازى به بانگ بلند قرآن خواندى ، صاحب دلى بر او بگذشت و گفت : تو را مشاهره (63) چند است ؟! گفت : هيچ ؟ گفت : پس چندين زحمت به خود چرا مى دهى ؟ گفت : از بهر خدا مى خوانم . گفت : از بهر خدا مخوان .
گر تو قران بدين نمط خوانى
ببرى رونق مسلمانى (64).

- پاورقی -

 62- بحارالانوار، ج 75، ص 109.
63- شهريه ، حقوق .
64- گلستان سعدى .

نوشتن دیدگاه