بديهى است كه آراستگى ظاهرى با تجمل گرايى و تشريفات كاملا متفاوت است ، چرا كه اولى امرى مثبت ، مفيد، پسنديده و داراى ارزش مى باشد، اما تجمل گرايى صفتى منفى ، ناپسند، و ضد تربيت ، تلقى مى شود.
تجمل گرايى زاييده انديشه هاى دنياپرستى ، تكبر، تفاخر و هوسرانى است و افراط در رسيدگى به وضع ظاهر و اسراف در پوشيدن لباس هاى گران قيمت و آنچنانى ، منجر به تجمل گرايى مى شود. انسان هاى متجمل ، جمال معنوى و سيرت زيبا را به بوته فراموشى سپرده و در مظاهر فريبنده دنيا غرق مى شوند.
طبق تعليمات اسلامى و سيره عملى حضرت مجتبى عليه السلام ، مربيان برتر در عين اين كه ظاهرى پاكيزه و آراسته دارند، از تجمل گرايى شديدا متنفر بوده و آن را از آفات تربيت مى دانند. آنان روح تجمل گرايى و تشريفاتى را با روح تربيت اسلامى كاملا در تضاد دانسته و آن را با تعليمات بيگانه مطابق قلمداد مى كنند.