محمد ابوزهره از ديگر نويسندگان جهان اسلام و از انديشمندان بنام در كتابى كه به نام الامام الصادق (ع) به رشته تحرير كشيده است درباره حضرت مى نويسد:«امام صادق(عليه السلام) در طول مدت زندگى پر بركتش هميشه در طلب حق بود و هرگز پرده اى از ريب و شك و ترديد بر قلب او مشاهده نشد و كارهايش به مقتضيات كج انديشى سياستمداران زمانش رنگ نباخت و لذا هنگامى كه رحلت فرمود عالم اسلامى فقدان او را كاملا حس كرد زيرا كه ياد او هر زبانى را عطرآگين مى ساخت و همه علماء و انديشمندان بر فضل او اجماعاً معترفند»
و اضافه مى كند «علماء اسلام در هيچ مسأله اى آنگونه كه بر فضل امام صادق (ع) و دانش او اجماع نموده اند عليرغم اختلاف طوائفشان در امرى به اين شكل اجماع ننموده اند و تعداد زيادى از ائمه اهل سنت هستند كه معاصر با ايشان بودند و هم عصر با ايشان زيسته و از محضر مباركشان فيض بردهاند و بدين سان وى به پيشوايى علمى زمانش كاملا شايسته بوده همچنان كه اين شايستگى را قبل از او پدر و جدش و نيز عمويش زيد رضى الله عنهم اجمعين داشتهاند.
و همه پيشوايان راه هدايت به آنها اقتداء نموده و از حرفهاى آنها اقتباس نموده اند»[15]

- پاورقی -

[15] ـ الإمام الصادق، ص 65 و 68