يكى از اصحاب امام رضا (عليه السلام) مريض شده و در بستر بيمارى افتاده بود، روزى حضرت از او عيادت نمود و ضمن ديدار، به او فرمود: در چه حالتى هستى ؟
عرض كردم : مرگ را بسيار سخت و دردناك مى بينم .
حضرت رضا (عليه السلام) فرمود: اين ناراحتى كه احساس مى كنى ، اندكى از حالات و علائم مرگ مى باشد كه اكنون بر تو عارض شده است ، پس اگر تمام حالات و سكرات مرگ بر تو عارض شود، چه خواهى كرد؟!
و بعد از آن ، در ادامه فرمايش خود افزود: مردم دو دسته اند: عدّه اى مرگ برايشان وسيله آسايش و استراحت است و عدّه اى ديگر آن قدر مرگ برايشان سخت و طاقت فرسا است ، كه پس از آن احساس راحتى مى كنند.
حال چنانچه بخواهى كه مرگ برايت نيك و لذّت بخش باشد، ايمان و اعتقادات خود را نسبت به خداوند متعال و رسالت حضرت محمّد (صلى الله عليه و آله) و نيز ولايت ما اهل بيت عصمت و طهارت (عليهم السلام) را تجديد كن و شهادتين را بر زبان و قلب خود جارى گردان .
امام جواد (عليه السلام) فرمود: بعد از آن كه ، آن شخص طبق دستور پدرم شهادتين را گفت ، اظهار داشت : يابن رسول اللّه! ملائكه رحمت الهى با تحيّات و هدايا وارد شدند و بر شما سلام مى دهند.
پس از آن ، با كمال راحتى و آرامش خاطر چشم هاى خود را بر هم نهاد و گفت : ((السّلام عليك يا بن رسول اللّه !)) پيغمبر اسلام ، اميرالمؤمنين و ديگر امامان (سلام اللّه عليهم) آمدند و در همين لحظه ، جان به جان آفرين تسليم كرد.
مستدرك الوسائل : ج 2، ص 126، ح 2، بحارالا نوار: ج 49، ص 72، ح 96.
