15 - دور بودن برنامه جشن همسرى از ((لهو)) و ((لعب ))

(زمان خواندن: 2 - 3 دقیقه)

عن يونس ، قال : ساءلت الخراسانى (عليه السلام ) عن الغناء و قلت :
ان العباسى ذكر عنك انك ترخص فى الغناء فقال : كذب الزنديق ما هكذا قلت له : ساءلتى عن الغناء، فقلت : ان رجلا اتى ابا جعفر فساءله عن الغناء فقال : يا فلان اذا ميزالله بين الحق والباطل فاين يكون الغناء؟
قال : مع الباطل ، فقال : قد حكمت .(1)
((يونس )) روايت كرده است كه از خراسانى (حضرت امام رضا (عليه السلام )) درباره غنا پرسيدم و گفتم يكى از عباسى ها(2) خيال كرده كه جنابعالى غنا را اجازه مى فرماييد!
حضرت فرمود: زنديق (3) دروغ مى گويد! من چنين سخنى به او نگفتم كه غنا جايز است . حضرت براى يونس اصل ماجرا را چنين توضيح مى دهد كه آرى آن مرد عباسى آمد و از من درباره حكم غنا پرسيد. به او گفتم ، همانا مردى به حضور جد بزرگوارم ، امام باقر (عليه السلام ) رسيد و از آن حضرت درباره غنا پرسش كرد. حضرت هم به او پاسخ داد: اگر خداوند بين حق و باطل جدايى بيندازد، پس (به نظر شما) غنا را در كدامين قسمت (در طرف حق يا در طرف باطل ) قرار مى دهد. امام باقر (عليه السلام ) هم متقابلا به او فرمود:
درست حكم كردى . حكم مساءله همين است كه تو گفتى . پس غنا باطل است .
خداوند در قرآن مى فرمايد:
ومن الناس من يشترى لهوالحديث ليضل عن سبيل الله بغير علم ويتخذها هزوا اولئك لهم عذاب مهين .(4)
((بعضى از مردم سخنان بيهوده را مى خرند تا مردم را از روى نادانى ، از راه خدا گمراه سازند و آيات الهى را به استهزا گيرند. براى آنان عذابى خوار كننده است )).
در تفسير آيه فوق ، روايتى از امام هشتم (عليه السلام ) رسيده است كه در آن ، اين آيه بر غنا و خوانندگى تطبيق شده است .(5)
امام هشتم (عليه السلام ) در ضمن نامه اى براى مامون گناهان كبيره را مى شمارد و يكى از گناهان كبيره را سرگرمى به آلات موسيقى معرفى مى فرمايد.(6)

___________________________________________________________

1- وسائل الشيعه ، باب 99، حديث 13 - فروع كافى ، جلد 2، ص 201، عيون اخبار الرضا، در نسخه اى آمده كه آن ملعون ((ابراهيم هاشم العباسى )) بوده ، ص 187.
2- ولى در ((رجال كشى ))، ص 311 مى نويسد: ان هشام بن ابراهيم العباسى زعم انك احللت له الغناء.
3- معرب ((زنديك )) است و اين كلمه از ((زند)) گرفته شده و آن كتابى است به پهلوى از زردشت مجوس (منتهى الارب ) گروهى است از مجوسى كه خداى را دو گويند... يعنى تو را مبداء خيرات و ظلمت را مبداء شرور دانند. (كشاف اصطلاحات الفنون ).
4- سوره لقمان / آيه 6.
5- تفسير نور الثقلين ، جلد 4، ص 1491.
6- وسائل الشيعه ، جلد 11، ص 261 (استماع الاوتار من الكبائر)