تبیین شرایط اجتماعی پس از غصب خلافت و آسیب‌شناسی سیاست و حکومت در فرمایش حضرت زهراعلیهاالسّلام
در پایان با اشاره به فرازی از سخنان حضرت فاطمه زهراعلیهاالسّلام، خطاب به زنان انصار، این پنج گفتار را به پایان می‌بریم.
آن‌گاه که جمعی از آنان جهت عیادت آن بانوی پهلو شکسته به محضر ایشان شرفیاب شدند، آن حضرت‌علیهاالسّلام آینده جامعه گریزان از ولایت امیرالمؤمنین‌علیه‌السّلام و شیوه حکمرانی غاصبان خلافت را چنین ترسیم فرمودند:
«وَ اَبْشِرُوا بِسَیْفٍ صارِمٍ وَ سَطْوَةِ مُعْتَدٍ غاشِمٍ وَ بِهَرْجٍ شامِلٍ وَ اسْـتِبْدادٍ مِنَ الظّالِمینَ، یَدَعُ فَیْـئَـکُمْ زَهیداً وَ جَمْعَکُمْ حَصِیداً، فَیا حَسْرَةً لَکُمْ و أنّی بِکُمْ...
بشارتتان باد به شمشیرهای کشیده و بُرّا، و حمله جائر و متجاسر ستمکار.
و درهم شدن امور همگان و خودرأیی ستمگران.
غنایم و حقوق شما را اندک خواهند داد و جمع شما را با شمشیرهایشان دور خواهند کرد و شما جز میوه حسرت برداشت نخواهید نمود. کارتان به کجا خواهد انجامید؟»[507]
تاریخ سیزده ساله حکمرانی برندگان رقابت‌های قومی در سقیفه بنی‌ساعده و تحویل این سیطره غاصبانه و ظالمانه به چنگال بنی‌امیّه، نشان داد که انحراف مسلمانان از مسیر منصوصی که خدای متعال به وسیله ابلاغ پیامبرش‌صلّی‌الله‌علیه‌وآله در غدیرخم، برای ایشان ترسیم فرموده بود، چه عواقب ناگواری را برای امّت اسلامی پدید آورد.
آری! آن‌چه در این دوران به وقوع پیوست، تنها به جنایاتی که نسبت به اهل بیت‌علیهم‌السّلام روا داشتند منحصر نمی‌شود تا قلم‌ها بخواهند با ناچیز قلمداد کردن آن جنایاتِ هولناک در حقّ شریف‌ترین برگزیدگان خدای متعال، به دفاع از آزادی و عدالت در این دوران و فراموشاندن فاجعه سهمگین غصب خلافت امیرمؤمنان‌علیه‌السّلام بپردازند و ادّعا کنند:
«مردم شیوه خلافت ابوبکر و عمر را پسندیده! و قلباً دوست! داشتند و یقین! نموده بودند روشی که بتوان آن را خلافت بر شیوه پیامبر نامید همین! است و در سایه آن! از ظلم و جور و از هر خطری محفوظ! خواهند ماند.»![508]

 - پاورقی -

 (507) - ـ مهدی جعفری: مستوره آفتاب سرمد، ص 190 ـ 194؛ به نقل از: ابن‌طیفور: بلاغات النساء، ص 32؛ جوهری: السقیفة و فدک، ص 117؛ ابن‌ابی‌الحدید: شرح نهج‌البلاغه، ج 16، ص 233؛ عمر رضا کحّاله: اعلام النساء، ج 3، ص 1219 .
(508) - ـ عبدالقادر دهقان سراوانی: مقاله مندرج در فصلنامه ندای اسلام، شماره 14، تابستان 82، ص 16 .