نقل شده که امیرالمومنین علیه السلام در ضمن خطبه ای در مورد اوضاع شهر موصل در آخر الزمان چنین فرمودند :
اى مردم! آگاه باشيد که چون سفيانى ظاهر شود براى او وقايع وجنگهاى بزرگى خواهد بود: اول وقعه و جنگ او به شهر حمص واقع خواهد شد، پس از آن به حلب، پس از آن به رقه، پس از آن به قريه سبا، پس از آن به راس العين، پس از آن به نصيبش، پس از آن به موصل - که وقعه موصل وقعه بزرگى خواهد بود. پس از آن در موصل مردانى از بغداد واز ديار يونس تا لجمه گرد هم آيند و نبرد سختى واقع شود که هفتاد هزار نفر در آن گشته شوند. جنگ تا موصل جريان پيدا مى کند ودر آنجا قتال سختى رو خواهد داد. آنگاه سفيانى در آنجا فرود مى آيد وشصت هزار نفر از ايشان را مى کشد. به درستى که در آنجا است گنجهاى قارونى و از براى آنجا است ترس هاى بزرگى بعد از فرورفتن به زمين وسنگ باريدن و مسخ شدن که زودتر از جاهاى ديگر رخ مى دهد بسان فرو رفتن ميخ آهن به زمينى سست.
حضرت در ادامه سخنان خود فرمودند: سفيانى هر کسى را که نامش محمد و على و حسن و حسين و فاطمه و جعفر و موسى و زينب و خديجه و رقيه است از روى بغض و کينه اى که به آل محمد دارد به قتل مى رساند.

معاشر الناس ألا أنه و إذا ظهر السفياني تكون له وقايع عظام فأول وقعة بحمص ثم بحلب ثم بالرقة ثم بقرية سبـأ ثم برأس العين ثم بنصيبين ثم بالموصل و هي وقعة عظيمة ثم تجتمع إلى الموصل رجال الزوراء و من ديار يونس إلى اللخمة و تكون وقعة عظيمة يقتل فيها سبعون ألفا ً و يجري على الموصل قتال شديد يحل بها ثم ينزل إلى السفياني و يقتل منهم ستين ألفا و إن فيها كنوز قارون و لها أحوال عظيمة بعد الخسف و القذف و المسخ و تكون أسرع ذهابا ً في الأرض من الوتد الجيد في أرض الرجف .
حتى قال ( عليه السلام ) : و لا يزال السفياني يقتل كل من إسمه محمد و علي حسن و حسين و فاطمة و جعفر و موسى و زينب و خديجة و رقية بغضا ً و حنقا ً لآل محمد

الزام الناصب : ج 2 ص 149
نفحات الازهار : ج 12 ص 80