سروده ای انتقادی از ع. نظافت تقدیم به تابعان مولا :
با احادیثی کنم آغاز من نکته ها بس ژرف و بس پر راز من
خلقت زهرا دلیلی بر علی شد از آن احمد به دنیا منجلی
یعنی از زهرا علی زو احمدی عرضه بر دنیا نموده سرمدی
در پی اش آید اگر احمد نبود خلقت افلاک را نی بود سود
پس خلایق جمله از زهراستی خالق از بهرش جهان پیراستی
هر که زهرا راست همسر بی گمان اولین باشد به رتبت در جهان
پس علی را شان وقربی دیگر است شیعه از بعدش به دنیا گوهر است
کشتی نوح و علی مرتضی خود دلیل دیگری بر مدعا
اکمل دین با علی آغاز شد زان سبب اورا نبی همراز شد
صد حدیثی اینچنین منقول شد جمله عالم بر علی محمول شد
شد علی فوق بنی نوع بشر خاکیان را جمله او چون تاج سر
واعظان گفتند چون نقل و نبات عالم عرضیات و باشد شیعه ذات
آدمی را آدمیت شیعه راست چند گویی آدم از شیعه جداست
آدم ار آدم بدی بود از علی زان سبب بود او به دورانش ولی
بود هابیل از علی مظلوم شد جور قابلیش بر او محمول شد
بی تامل در سبب پنداشتیم گام در راه علی بر داشتیم
داد و بی داد از خطابت قیل و قال الآمان از گفت بی بند و عقال
حرفها گفتیم با سوز و گداز آگهی دادیـــــــم ما از رمز و راز
گوئیا گوینده خود منهاستیم جمله اندر پیچ و ما در راستیم
تا زبان بگشود واعظ بر سخن جمله کودن خوانده خود را اهل فن
عادت آمد گفته بس گفتیم ما خلق را بیدار و خود خفتیم ما
وا اسف هر چه دروغ از آن ما وا اسف مهجور شد قرآن ما
گوئیا قرآن نت گویندگیست دفتر وعظ از برای مدعیست
رشد وغی ازگفته شد,بین ولی در عمل کی گفته آمد یا علی ؟
مستی احوال و افکار آن ما مست اعمالند بد خواهان ما
هرچه خوب آن علی گفتیم و رفت ما بقی را آبرو رفتیم و رفت
سفره های نذر اولاد حسین واکه شد گفتیم تا بدر و حنین
یا حسین گفتیم و گریان آمدیم از مظالمها پریشان آمدیم
سینه را صد چاک او کردیم ما سجده را بر خاک او کردیم ما
یا حسین گویان خیانت می کنیم ادعای صد دیانت می کنیم
در علو شان مولا بی گمان کس ندارد شک بین انس و جان
قدر والایی بود مظلوم او زعاملان در مکتبش محروم او
وی به مظلومی سپر ایام کرد جام زهر همواره اندر جام کرد
جای پیغمبر علی خسبید شب وز مریدان نبی بشنید سب
قصه تلخ جمل از ناکثین جنگ صفین از قبال قاسطین
شورش جمعی بنام مارقین فتنه انگیزان از دین خارجین
ماجرا ها ئیست بس تلخ و دژم چاه و آهش خود جهانی جام و جم
مارقین کردند بلواها بپا فتنه ها کردند آن اهل جفا
اهل دنیا کز عدالت فارقند هر کجا باشند جمعی مارقند
چونکه در محراب شد مولا شهید روح پاکش چون از این دنیا رهید
اختلاف آمد پدید اندر میان هم به جمع دوستان هم این و آن
دوستان کردند بسیاری جفا روی جهل اما بعنوان وفا
گفته شد مولا ز جنسی دیگراست او همه نور است واز عالم سر است
او ز آدم نیست تا الگو شود مستحیل این است کس چون او شود
یک طرف می گفت مولا ونماز؟ یک طرف می برد مر او را نیاز
ظلمها از هر طرف سویش روان گاه از دشمن گهی از دوستان
کینه ها بر موج ارزشها سوار بعد او کردند قیل و صد هوار
گاه در تمجید شد مولا خدا گاه در تکفیر از منبر جدا
در روایات است ارجی بس گران بهر بو طالب علی مولایمان
اول مسلم به آخر مرسل اوست آیت اعلاست ,خلقت ,مجمل اوست
زاده بیت الله آن شیر خداست کشته محراب با فرق جداست
روز خندق ضربت مولا علی بر سر عبد الود آن کفر جلی
تا ابد اسلام را پاینده کرد مهر مولا تا ابد تابنده کرد
در غدیر آمد به تصریح این بیان با علی اسلام شد دین زمان
زاسمان آمد ندا کای مصطفی ارفع ایدی ابن عمک فی الوداع
این رسالت کن بلاغ آمد ندا تا کنی تکمیل اطاعت مر خدا
بلغ ان لم تبلغ اینک نیک دان هر چه کردی از رسالت هیچ دان
فاش گو یا معشر الحضار ,علی بعد من بر مومنان باشد ولی
هر که آزارش دهد قد آذنی وانکه با او همنوا قد آونی
کشتی اسلام را لنگر علیست هر که او صاحب ولا ,رهبر علیست
الغرض تلخیص می گویم کلام ما مسلمانیم تنها والسلام
ای نظافت وانه این بحث و مگو مرد میدان عمل زین پس مجو
ما ز اسلام علی نام علی بر زبان داریم نی در دل ولی
