منشاء عداوت فرزند ابودلف، ناصبی مشهور، با علی علیه السلام از حرامزادگی او بوده است.
قطب الدین اشكوری در «محبوب القلوب»، علی بن حسین مسعودی در «مروج الذهب»، عبدالله بن اسعد یمنی در«مرآة الجنان»، ابن خلّكان اربلی در «وفیات الاعیان»، و جمعی دیگر همگی در نقل این حكایت به اندك اختلافی اتّفاق نموده اند، كه عیسی بن ابی دلف گفت:
برادرم دلف را از علی بن ابی طالب (ع) انحرافی در عقیدت و عداوتی در ضمیر بود؛ بلكه گاه گاه زبان جسارت دراز نموده به ذیل عصمت آن حضرت، مطاعن و مثالب چند اسناد می داد. روزی در مجلس نشسته بود، در اثنای صحبت یكی از حضّار گفت: در احادیث نبویّه وارد است كه رسول الله (ص) فرمود: «یا علی لا یُحبِّك إلّا مؤمن و لا یُبغضك إلّا منافقٍ شَقیٍّ ولد زنیة أو حیضة». یعنی، یا علی، تو را دوست ندارد مگر كسی كه قلبش به نور ایمان منور باشد و نیز تو را دشمن ندارد مگر منافق كه نطفه اش از زنا یا حیض باشد.
دلف گفت: این حدیث را نباید پایه و سندی استوار باشد. چه، شما همگی پایه غیرت امیر را در حراست از حریم و حفظ ناموس می دانید، كه هیچ فردی را جرأت جسارت نسبت به حرم امیر نیست، با این حال دل من مالامال از بغض علی بن ابی طالب (ع) است و در عین حال، حلال زاده ام.
ام عیسی گوید: در این گفتگو بودیم كه ناگاه امیر وارد مجلس شد و گفت: صحبت های شما را شنیدم. در این احادیث هیچ جای تأمل و تردیدی نیست. سند حدیث و گفته رسول خدا صلی الله علیه و آله درست است.
به خدا قسم این دلف، هم ولد حیض است و هم ولد زنا. من پیش از انعقاد نطفه این پسر، مریض بودم و كسی را نداشتم. در منزل خواهرم بستری بودم و خواهرم پرستاری مرا می كرد. وی كنیزی داشت بسیار زیبا كه جمالی آراسته داشت. چون من منزل را خلوت یافتم و شهوت بر من غلبه كرد، نتوانستم خود را حفظ كنم و او را به رختخواب كشیدم. كنیز هر چه گفت مانع دارم - یعنی حیض می باشم - من اعتنایی نكردم و با او همبستر شدم. بعد از چندی آثار حمل در وی ظاهر شد، سپس خواهرم او را به من بخشید. ای اهل مجلس، بدانید كه این بچه، هم ولد الزنا و هم نطفه حیض می باشد!
رنگ از چهره دلف پرید و صحت مضمون حدیث روشن گردید .
    
پاورقی :
مروج الذهب : 4 / 62 ،

كشف الیقین : 476 / 573

منبع : نامه دانشوران: جلد 2، صفحه 111.