موسى بن بکر گوید: نزد امام صادق علیه السّلام بودیم. آنگاه مردى در آن مجلس گفت: از خدا بهشت را مى خواهم. امام صادق علیه السّلام فرمودند: شما در بهشت مى باشید پس از خداوند مسئلت نمائید که شما را از آن خارج ننماید. آنمرد گفت فدایتان شویم ما که در دنیا مى باشیم. آنگاه حضرت فرمودند: آیا شما به امامت ما اقرار ندارید؟ گفتند: آرى. پس آنحضرت فرمودند: همین معنى بهشتى است که هر که بدان اقرار داشته باشد در بهشت مى باشد پس از خداوند بخواهید که اینرا از شما سلب نفرمایند.

عن موسى بن بکر قال: کنّا عند أبى عبدالله علیه السّلام فقال رجل فى المجلس: أسأل الله الجنّة. فقال أبو عبدالله علیه السّلام :أنتم فى الجنّة فاسئلوا الله أن لا یخرجکم منها. فقال: جعلنا فداک نحن فى الدنیا. فقال: ألستم تقرّون بامامتنا؟ قالوا: نعم. فقال هذا معنى الجنّة الّذى من أقرّ به کان فى الجنّة. فاسئلوا الله أن لا یسلبکم.(محاسن البرقى 1/161)