شيخ مفيد با سند خویش از محمد بن سائب کلبی روایت نموده که گفت: هنگامي که امام صادق عليه السلام به عراق آمده و در منزل حيره اقامت گزيدند. ابوحنيفه به محضر آن حضرت شرفياب شده و در مورد مسائلي از حضرت سوال نمود که از جمله آنها اين بود: فدايت شوم امر به معروف چيست؟ فرموند: اي ابا حنيفه ! معروف نزد اهل آسمان و زمين, اميرالمومنين عليه السلام است. عرض کرد: فدايت گردم منکر چيست؟ فرمود: منکر آن دو نفر هستند که در حق او ظلم کردند و خلافتش را غصب کردند و مردم را بر او مسلط نمودند. عرض کرد: پس آنچه که فردي را در حال گناه مي بينيم و او را از آن نهي مي کنيم چيست؟ فرمود: آن نه امر به معروف و نه نهي از منکر است بلکه آن خيري است که براي قيامت پيش فرستاده است.

الشيخ المفيد رواه من طريق العامة بإسناده إلى محمد بن السائب عن الكلبي قال: لما قدم الصادق (عليه السلام) العراق ونزل الحيرة فدخل عليه أبو حنيفة وسأله عن مسائل وكان مما سأله أن قال له: جعلت فداك ما الأمر بالمعروف؟ فقال (عليه السلام): " المعروف يا أبا حنيفة المعروف في أهل السماء المعروف في أهل الأرض، ذاك أمير المؤمنين علي بن أبي طالب (عليه السلام) " قال: جعلت فداك فما المنكر؟ قال: " اللذان ظلماه حقه وابتزاه أمره وحملا الناس على كتفه؟ قال: ألا ما هو أن ترى الرجل على معاصي الله فتنهاه عنها؟ فقال أبو عبد الله (عليه السلام): ليس ذلك أمرا بالمعروف ولا نهيا عن المنكر إنما ذاك خير قدمه.
بحار الانوار ج 10 ص 208