در طول تاریخ انسان‌هایى بوده و هستند که پس از مرگشان، زندگى و حیاتشان ادامه پیدا کرده و با مرگ بدنشان، وجودشان و شخصیت و اندیشه‏ شان ادامه یافته است چنانچه مردان خدا و شخصیت‌هاى الهى، همانگونه که در زمان حیات خویش استوانه دین و محور انسانیت و پشتوانه حق و عدالت هستند، در زمان پس از مرگ نیز آرامگاه و زیارتگاهشان پشتوانه حق و عدالت و فضیلت است و در این میان، زیارت مشهد حسینى از ویژگی‌هاى ‌برجسته‌اى برخوردار است.
در این باب روایت شده است که امام صادق (علیه السلام) از پدرشان و ایشان از آباء گرامیشان از رسول خدا (صلی الله علیه و آله وسلم) نقل کرده که فرمودند:
خداوند تبارک و تعالی هیچ خلقی را بیشتر از ملائکه نیافریده (فرشتگان به قدری زیادند که) هر شب هفتاد هزار ملک از آسمان نازل شده و خانه ی خدا را طواف می کنند، هنگام طلوع فجر به سوی مرقد رسول الله (صلی الله علیه و آله وسلم) می روند و بر آن بزرگوار سلام می کنند، سپس به سوی قبر امیر مؤمنان رفته و بر آن حضرت سلام می دهند، بعد از آن به سوی قبر حسن بن علی(علیهما السلام) رهسپار شده و بر آن حضرت نیز سلام می دهند، از آنجا به کربلا رفته و بر حسین (علیه السلام) سلام می کنند، پس از آن قبل از اینکه خورشید طلوع کند به آسمان عروج می نمایند.
سپس ملائک روز نازل می شوند آن ها نیز هفتاد هزارند، روز را تا هنگام غروب به طواف بیت الله الحرام مشغول می شوند وقتی که خورشید غروب می کند به سوی تربت پاک رسول الله می روند و بر آن حضرت سلام می دهند، سپس به سوی مرقد امیر مؤمنان بعد از آن تربت امام حسن مجتبی (علیه السلام) و از آن پس به سوی قبر شریف امام حسین (علیه السلام) می روند و بر آن بزرگواران سلام می دهند و قبل از اینکه شب فرا رسد به آسمان عروج می کنند.(1)
سوگند به آنکه جانم به دست اوست چهار هزار فرشته کنار قبر امام حسین (علیه السلام) تا روز قیامت خاک عزا بر سر می ریزند و بر آن بزرگوار گریه می کنند.(2)
در روایت دیگر است که خداوند چهار هزار - و به روایتی هفتاد هزار-  فرشته را بر قبر امام حسین (علیه السلام) باز داشته که سوگواری کرده و نماز می گذارند و برای زائران آن حضرت (که عارف به حق آن حضرت باشند) دعا می کنند و به رئیس آن «منصور» گفته می شود. هیچ زائری به زیارت امام حسین (علیه السلام) نمی رود مگر اینکه فرشتگان به استقبال او می روند و از کربلا بیرون نمی رود مگر اینکه او را مشایعت می نمایند، بیمار نمی شود مگر اینکه به عیادت او می روند، نمی میرد مگر اینکه بر جنازه اش نماز می گذارند و بعد از فوتش برای او استغفار می کنند.(3)

پاروقی :
1-ثواب الأعمال ص87
قال الصادق (علیه السلام) : ما خلق الله خلقاً أكثر من الملائكة ، وإنه لينزل من السماء كل مساء سبعون ألف ملك ، يطوفون بالبيت ليلتهم حتى إذا طلع الفجر انصرفوا إلى قبر النبي (صلی الله علیه و آله و سلم) فسلّموا عليه ، ثم يأتون قبر أمير المؤمنين (علیه السلام) فيسلّمون عليه ، ثم يأتون قبر الحسن (علیه السلام) فيسلّمون عليه ، ثم يأتون قبر الحسين (علیه السلام) فيسلّمون عليه ، ثم يعرجون إلى السماء قبل أن تطلع الشمس .
ثم تنزل ملائكة النهار سبعون ألف ملك ، فيطوفون بالبيت الحرام نهارهم حتى إذا دنت الشمس للغروب انصرفوا إلى قبر النبي (صلی الله علیه و آله و سلم) فيسلّمون عليه ، ثم يأتون قبر أمير المؤمنين (علیه السلام) فيسلّمون عليه ، ثم يأتون قبر الحسن (علیه السلام) فيسلّمون عليه ، ثم يأتون قبر الحسين (علیه السلام) فيسلّمون عليه، ثم يعرجون إلى السماء قبل أن تغيب الشمس.ص118
2-کامل الزیارات : ص 90           
عن أبي عبدالله عليه السلام «قال : سمعته يقول : زُوروا الحسين عليه السلام ولو كلَّ سَنَة ، فإنَّ كلَّ مَن أتاه عارفاً بحقِّه غير جاحِد لم يكن له عِوَضٌ غير الجنّة ، ورُزِق رِزْقاً واسعاً ، وأتاه الله بِفَرَج عاجِل ، إنّ الله وكَّل بقبر الحسين بن عليٍّ عليهما السلام أربعة آلاف مَلَكٍ ، كلّهم يبكونه ، ويشيّعون مَن زاره إلى أهله ، فإنْ مرض عادوه ، وإنْ ماتَ شهدوا جنازته بالاستغفار له والتَرحّم عليه»
3- أمالي الصدوق: ص737
قال أبو عبد الله (عليه السلام) إن أربعة آلاف ملك عند قبر
الحسين شعث غبر يبكونه إلى يوم القيامة رئيسهم ملك يقال له منصور فلا يزوره زائر إلا استقبلوه و لا يودعه مودع إلا شيعوه و لا يمرض إلا عادوه و لا يموت إلا صلوا على جنازته و استغفروا له بعد موته .
بحارالانوار : ج 98 ص 62
قد وكل الله تعالى بالحسين (علیه السلام) سبعين ألف ملك شعثا غبرا يصلون عليه كل يوم و يدعون لمن زاره و رئيسهم ملك يقال له منصور فلا يزوره زائر إلا استقبلوه و لا ودعه مودع إلا شيعوه و لا يمرض إلا عادوه و لا ميت إلا صلوا على جنازته و استغفروا له بعد موته

منبع: تسنیم