حضرت امام صادق عليه السلام فرمود:
همانا چون خداوند خوبى بنده اى را خواهد و آن بنده گناهى مرتكب شود خدا دنبالش او را كيفرى دهد و استغفار را به ياد او اندازد، و چون براى بنده اى بدى خواهد و او گناهى كند خدا دنبالش نعمتى به او دهد تا استغفار را از ياد او ببرد و به آن حال ادامه دهد، و اين است گفتار خداى عزو جل «بتدريج و آهستگى آنها را غافلگير كنيم از راهي كه ندانند»(سوره اعراف آيه 182) يعنى بسبب دادن نعمت هنگام ارتكاب گناهان.
قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام إِنَّ اللَّهَ إِذَا أَرَادَ بِعَبْدٍ خَيْراً فَأَذْنَبَ ذَنْباً أَتْبَعَهُ بِنَقِمَةٍ وَ يُذَكِّرُهُ الِاسْتِغْفَارَ وَ إِذَا أَرَادَ بِعَبْدٍ شَرّاً فَأَذْنَبَ ذَنْباً أَتْبَعَهُ بِنِعْمَةٍ لِيُنْسِيَهُ الِاسْتِغْفَارَ وَ يَتَمَادَى بِهَا وَ هُوَ قَوْلُ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ سَنَسْتَدْرِجُهُمْ مِنْ حَيْثُ لا يَعْلَمُونَ بِالنِّعَمِ عِنْدَ الْمَعَاصِي.
الكافي (ط - الإسلامية)، ج2، ص: 452
منبع : باحسین تابینهایت
آیا نعمت های الهی همیشه دلالت بر رضایت خداوند می کند؟
- بازدید: 1149