پس از بیان شواهدِ و نکات ادبی، سراغِ متقن ترین منبع تفسیر قرآن، مهبط الوحی، یعنی عترت طاهره، اهل بیت عصمت و طهارت علیهم صلوات الله العظیم می رویم. بدون شک راه حلِّ قطعی در موردِ صفت بودن یا عَلَم بودن لفظ (علیّاً) را باید در سخنان ایشان جستجو کرد. روایات صحیح و احادیث متعددی در منابع شیعه و اهل تسنن وجود دارد که مدّعای ما در خصوص کاربرد نام مبارک حضرت امیر (ع) را در آیه 50 از سوره مریم ثابت می نماید. طرق و عدد این روایات به قدری هست که مجموعاً اطمینان بخش باشد. ما این روایات را به سه دسته تقسیم می کنیم: