28     «يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اتَّقُوا اللّه‏َ وَ آمِنُوا بِرَسُولِهِ يُؤتِكُمْ كِفْلَيْنِ مِنْ رَحْمَتِهِ
          وَ يَجْعَلْ لَكُمْ نُوراً تَمْشُونَ بِهِ وَ يَغْفِرْ لَكُمْ وَ اللّه‏ُ غَفُورٌ رَحِيمٌ»

ترجمه:
28. اى كسانى كه ايمان آورديد، پرهيزگار شويد از معاصى الهيّه و ايمان بياوريد
به رسول خداى متعال، [زيرا در اين صورت] داده مى‏شود به شما دو نصيب از رحمت
خود و مى‏آمرزد براى شما، و خداوند آمرزندؤ مهربان است[1].
 
تفسير:
[ايمان و تقوا، دو شرط برخوردارى از رحمت الهى]
مفسرين «كفلين از رحمت» را گفتند: يكى ايمان به انبياى سلف و يكى ايمان به
رسول محترم و در اخبار «كفلين از رحمت» را تأويل فرمودند به حسن و حسين و نور
را به اميرالمؤنين عليه‏السلام[2].
اقول: اما كلام مفسّرين كه هيچ مدركى ندارد به علاوه در مفهوم ايمان صدق
نمى‏كند، مگر بر كسى كه معتقد به جميع عقايد حقّه و به جميع انبيا باشد. دو ايمان
نداريم، چنانچه مى‏فرمايد: «وَ الْمُؤمِنُونَ كُلٌّ آمَنَ بِاللّه‏ِ وَ مَلائِكَتِهِ وَ كُتُبِهِ وَ رُسُلِهِ لا نُفَرِّقُ بَيْنَ
أَحَدٍ مِنْ رُسُلِهِ»[3] الآية و بعضى گفتند: ايمان ظاهرى و ايمان باطنى[4] اين هم غلط
صرف است، زيرا ايمان ظاهرى نفاق است، و نصيب از رحمت ندارد.
و اما اخبار، مسلّم است كه وجود مبارك ائمّه و پيغمبر، رحمت بسيار عظيم است
و [اما] اين تأويل آيات است و بيان باطن قرآن. آنچه به نظر مى‏رسد اينكه «كفلين من
رحمة» يكى براى ايمان است و يكى براى تقوا كه مى‏فرمايد: «يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا

اتَّقُوا اللّه‏َ»يعنى اجتناب از مخالفت و معاصى الهيّه «وَ آمِنُوا بِرَسُولِهِ» كه آنچه
مى‏فرمايد اطاعت كنيد و مخالفت نكنيد و بالجمله، اطاعت خدا و رسول و ترك
مخالفت خدا و رسول «يُؤتِكُمْ كِفْلَيْنِ مِنْ رَحْمَتِهِ» يك نصيب براى ايمان و يك
نصيب براى تقوا. «وَ يَجْعَلْ لَكُمْ نُوراً تَمْشُونَ بِهِ» كه گفتيم: نور ايمان از مقابل؛ بين
يديه و از ايمان آن‏ها صحراى محشر را روشن مى‏كند. «وَ يَغْفِرْ لَكُمْ» گناهان گذشته
را «وَ اللّه‏ُ غَفُورٌ رَحِيمٌ» هم مى‏آمرزد و هم مهربان است و مهربانى مى‏كند.
*    *    *

[1] .  ترجمه ديگر: اى كسانى كه ايمان آورده‏ايد، از خدا پروا داريد و به پيامبر او بگرويد تا از رحمت
خويش شما را دو بهره عطا كند و براى شما نورى قرار دهد كه به بركت آن، راه سپريد و بر شما ببخشايد، و خدا آمرزنده مهربان است.
 
[2] .  ر.ك: تفسير قمى: ج2، ص332؛ كافى: ج1، ص430، ح86؛ تفسير فرات كوفى: ص467؛ مناقب آل
ابى طالب: ج3، ص153 و تفسير البرهان: ج7، ص465، ح2.
 
[3] .  و مؤمنان همگى به خدا و فرشتگان و كتاب‏ها و فرستادگانش ايمان آورده‏اند و گفتند: ميان هيچ يك از فرستادگانش فرق نمى‏گذاريم. سوره بقره: آيؤ 285.
 
[4] .  ر.ك: مجمع البيان: ج9، ص366 و مرآة العقول: ج2، ص357.