عن عبید بن زراره قال: سالت اباعبدالله (علیه السلام) عن رجل طاف بالبیت سبعاً طواف الفریضه، ثم سعی بین الصفا و المروه اربعه اشواط، ثم غمزه بطنه فخرج فقضی حاجته، ثم غشی اهله، قال: یغتسل ثم یعود و یطوف ثلاثه اشواط و یستغفر ربه، و لا شی ء علیه. قلت: فان کان طاف بالبیت طواف الفریضه فطاف اربعه اشواط ثم غمزه بطنه، فخرج فقضی حاجته، فغشی اهله، فقال: افسد حجه و علیه بدنه، و یغتسل ثم یرجع فیطوف سبعاً، ثم یسعی و یستغفر ربه، قلت: کیف لم تجعل علیه حین غشی اهله قبل ان یفرع من سعیه، کما جعلت علیه هدیاً حین غشی اهله قبل ان یفرغ من طوافه؟ قال: ان الطواف فریضه و فیه صلاه و السعی سنه(1) من رسول الله (صلی الله علیه و آله و سلم)، قلت: الیس الله یقول: ان الصفا و المروه من شعائر الله(2) قال: بلی، ولکن قد قال فیها: و من تطوع خیراً فان الله شاکر علیم فلو کان السعی فریضه لم یقل و من تطوع خیراً؛(3)
از عبید بن زراره نقل شده که گفت: از امام صادق (علیه السلام) پرسیدم آن کس که هفت بار طواف واجب برگرد خانه خدا کرده، آن گاه، چهار بار بین صفا و مروه سعی انجام داده و سپس به خاطر درد شکم خارج گشته و پس از قضای حاجت با همسرش همبستر شده است، حکمش چیست؟ فرمود: غسل کند، سپس برگردد و سه دور دیگر سعی بین صفا و مروه نماید و استغفار کند، چیزی بر او نیست.
گفتم: اگر در طواف واجب چهار دور طواف نموده، سپس خارج شود و پس از قضای حاجت با همسرش آمیزش نماید، چگونه است؟ فرمود: حجش فاسد شده و بر اوست که شتری قربانی کند و غسل نموده و سپس برگردد و طواف و سعی و استغفار کند، گفتم: چگونه است که قبل از فارغ شدن از سعی اگر این کارها را می کرد، چیزی از اینها که در طواف گفتی بر او نبود؟ فرمود: طواف فریضه است و واجب و نماز دارد، ولی سعی سنت است از پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم)، گفتم: مگر خدای نمی فرماید: صفا و مروه از نشانه های خداست فرمود: بلی، ولی در قرآن فرموده: و آن که تطوعاً و داوطلبانه انجام دهد خیر را پس خداوند شاکر و داناست پس اگر سعی واجب بود، نمی گفت: ومن تطوع خیراً.
***********************************
1) بقره، آیه 158.
2) همان.
3) فروع کافی، ج 4، ص 379، ح 7.

نوشتن دیدگاه