عبدالله بن معقل انه قال: قعدت الی کعب بن عجره و هو فی المسجد فسالته عن هذه الایه: ففدیه من صیام او صدقه او نسک (1) فقال: حملت الی النبی (صلی الله علیه و آله و سلم) و القمل یتناثر علی وجهی، فقال: ما کنت اری ان الجهد قد بلغ بک هذا، اما تجد شاه؟ قلت: لا، قال صم ثلاثه ایام، او اطعم سته مساکین لکل مسکین نصف صاع من طعام و احلق راسک؛ (2)
عبدالله بن معقل می گوید: کعب بن عجره در مسجد بود، کنار او نشستم، از او درباره این آیه که می فرماید: فدیه دهید از روزه یا صدقه و یا با کشتن گوسفند سؤال کردم؟ گفت: به سوی پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) برده شدم، در حالی که شپش ها بر صورتم می خیزیدند، فرمود: ندیده بودم که کوشش وجد و جهد شما را به این جا کشیده باشد، مگر گوسفندی نیافتید؟ گفتم: خیر، فرمود: سه روز روزه بگیر یا شش مسکین را طعام کن، برای هر مسکین نصف صاعی از طعام، و موی سرت را حلق کن.
***********************************
1) بقره، آیه 196.
2) صحیح مسلم، با شرح نووی، ج 4، ص 120.