احمد بن محمد بن عیسی فی نوادره عن ابیه قال: ان رجلاً اربی دهراً من الدهر فخرج قاصداً ابا جعفر (علیه السلام) فساله عن ذلک فقال له: من کتاب الله یقول الله: فمن جاءه موعظه من ربه فانتهی فله ما سلف(1) و الموعظه هی التوبه فجهله بتحریمه ثم معرفه به، فما مضی فحلال، و ما بقی فلیحفظ؛(2)
احمد بن محمد بن عیسی در کتاب نوادر از پدرش نقل کرده که مردی روزگاری از زمان را رباخواری می کرد، به خدمت امام باقر (علیه السلام) رسید و درباره ربا از آن حضرت سؤال کرد؟ امام از کتاب خدا به او فرمود: خداوند می گوید: اگر کسی اندرز الهی به او برسد و از رباخواری خودداری کند، سودهایی را که در سابق به دست آورده، مال اوست و موعظه همان توبه است، پس نادانی او به حرمت و آن گاه آگاهیش به آن باعث می شود که آن چه در گذشته انجام داده حلال باشد و از آن پس و نسبت به مابقی باید احتیاط و محافظت و مواظبت کند.
***********************************
1) بقره، آیه 275.
2) نوادر احمد بن محمد بن عیسی، ص 161، ح 413.
حکم جاهل به حرمت ربا
- بازدید: 381