عن عجلان ابی صالح، قال: سالت اباعبدالله (علیه السلام)(1) عن اکل ما الیتیم، فقال: هو کما قال الله عزوجل ان الذین یاکلون اموال الیتامی ظلماً انما یاکلون فی بطونهم ناراً وسیصلون سعیراً(2) ثم قال (علیه السلام) من غیر ان اساله: من عال یتیماً حتی ینقطع یتمه او یسغنی بنفیسه، أوجب الله عزوجل له الجنه کما اوجب النار لمن اکل مال الیتیم؛(3)
عجلان ابی صالح می گوید: از امام صادق (علیه السلام) از خوردن مال یتیم پرسیدم آن حضرت فرمود: همان گونه که خداوند در قرآن می فرماید: کسانی که اموال یتیمان را به ظلم و ستم می خورند، آنها در حقیقت تنها آتش می خورند، و به زودی در شعله های آتش می سوزند. آن گاه بدون این که از او سؤال کنم فرمود: هر کس یتیمی را سرپرستی کند. تا دوران یتیمی اش سپری شود یا بی نیاز گردد، خداوند بهشت را بر او واجب گرداند؛ همان گونه که آتش را بر خورنده مال یتیم واجب کرده است.
***********************************
1) منزله السنه من الکتاب، ص 228 و 175، با اختلافی اندک.
2) نساء، آیه 10.
3) فروع کافی، ج 5، ص 128، ح 2.