عن عبدالله بن یحیی الکاهلی قال: قیل لابی عبدالله (علیه السلام): انا ندخل علی اخ لنا فی بیت ایتام و معهم خادم لهم فنقعد علی بساطهم و نشرب من مائهم و یخدمنا خادمهم و ربما طعمنا فیه الطعام من عند صاحبنا و فیه من طعامهم فماتری فی ذلک؟ فقال: ان کافی فی دخولکم علیهم منفعه لهم فلا باس و ان کان فیه الضرر فلا و قال (صلی الله علیه و آله و سلم): بل الانسان علی نفسه بصیره(1) فانتم لا یخفی علیکم و قد قال الله عزوجل: وان تخالطوهم فاخوانکم والله یعلم المفسد من المصلح؛(2)(3)
عبدالله بن یحیی کاهلی می گوید: به امام صادق (علیه السلام) گفته شد: گاهی ما بر برادرمان وارد می شویم در خانه یتیمان و آنان خادمی نیز دارند و بر سر سفره آنان می نشینیم از آبشان می نوشیم، چه بسا خادمشان به ما خدمتگذاری کند و شاید از غذایی که مربوط به دوستمان می باشد و در آن جا می خوریم مقداری هم از غذای یتیمان باشد، نظرت در این باره چیست؟
امام فرمود: اگر وارد شدن در آن خانه برای آنان منفعت دارد، بی اشکال است ولی اگر به زیان آنان است، نباید بروید و اشکال دارد، و فرمود: انسان به خویشتن آگاه است. بر شما مخفی نمی ماند و خداوند - عزوجل - فرموده اگر با آنان اختلاط کردید، پس آنان برادران دینی شمایند و خداوند باز می شناسند آن را که مفسد است و قصد فساد دارد از مصلح و نیکوکار.
***********************************
1) قیامت، آیه 14.
2) بقره، آیه 220.
3) فروع کافی، ج 5، ص 129، ح 4.

نوشتن دیدگاه