قال الصادق (علیه السلام): اذا اوصی الرجل بوصیه فلا یحل للوصی ان یغیر وصیها بل یمضیها علی ما اوصی الا ان یوصی بغیر ما امرالله، فیعصی فی الوصیه و یظلم، فالموصی الیه جائز له ان یرده الی الحق مثل رجل یکون له ورثه فیجعل المال کله لبعض ورثه و یحرم بعضاً، فالوصی جائز له ان یرده الی الحق، و هو الحق، و هو قوله جنفا او اثماً(1) فالجنف المیل الی بعض ورثته دون بعض، و الاثم ان یامر بعماره بیوت النیران و اتخاذ المسکر، فیحل للوصی ان لایعمل بشی ء من ذلک؛(2)
امام صادق (علیه السلام) فرمود: هر گاه کسی وصیتی کرد، روا نیست که وصی او وصیتش را تغییر دهد، بلکه باید آن را به همان صورت اجرا کند، مگر این که وصیت به گونه ای که خداوند دستور داده نباشد و در آن ظلم و نافرمانی باشد که در این صورت جایز است وصی آن را تغییر داده و حق را اجرا نماید، مثل این که کسی دارای ورثه ای چند باشد، ولی همه اموال خویش را با وصیت برای یک نفر قرار دهد و بقیه ورثه اش را محروم سازد، در این صورت جایز است که وصی را در مسیر حق قرار دهد و بقیه ورثه اش را محروم سازد، در این صورت جایز است که وصی وصیت را در مسیر حق قرار دهد و این گفته خداوند است که فرموده: جنفا او اثماً جنف به معنای رو کردن و تمایل به برخی از ورثه و نه همان آنان می باشد و اثم این است که دستور داده شود آتش کده بسازند و یا شراب و مسکرات برگیرند پس جایز است که وصی به چیزی از این گونه وصیت عمل ننماید.
عن ابی سعید، عن ابی عبدالله (علیه السلام) انه سئل عن رجل اوصی بحجه فجعلها وصیه فی نسمه، فقال: یغرمها وصیه و یجعلها فی حجه کما اوصی به، فان الله تبارک و تعالی یقول: فمن بدله بعد ما سمعه فانما ائمه علی الذین ییدلونه؛(3)
ابی سعید از امام صادق (علیه السلام) روایت کرده که از آن حضرت پرسیدند، درباره کسی که وصیت کرده حجی به جای آورند و وصی او به جای حج آن را در بین افراد تقسیم کرده است، آن حضرت فرمود: وصی باید غرامت آن را بپردازد و همان گونه که وصیت کرده حج به جای آورده شود، چرا که خداوند می فرماید: اگر کسی وصیت را بعد از آن که آن را شنید تغییر دهد، گناهش بر تغییر دهنده است.
***********************************
1) بقره، آیه 182.
2) تفسیر قمی، ج 1، ص 65.
3) وسائل الشیعه، ج 19، ص 350، ح 24745.