عن ابن مسلم، عن ابی جعفر (علیه السلام)، قال: قضی امیرالمؤمنین (علیه السلام) فی امراه تزوجها رجل و شرط علیها و علی اهلها انتزویج علیها امراه و هجرها او اتی علیها سریه فانها طالق، فقال: شرط الله قبل شرطکم ان شاء وفی بشرطه، و ان شاء امسک امراته و نکح علیه و تسری علیها و هجرها ان انت سبیل ذلک، قال الله فی کتابه: فانکحوا ما طاب لکم من النساء مثنی و ثلاث ورباع(1) و قال احل لکم ما ملکت ایمانکم(2) و قال واللاتی تخافون نشوزهن فعظوهن و اهجروهن فی المضاجع و اضربوهن فان اطعنکم فلا تبغوا علیهن سبیلاً ان الله کان علیاً کبیراً؛(3)
ابن مسلم از امام باقر (علیه السلام) روایت کرده که فرمود: امیرمؤمنان (علیه السلام) قضاوت فرمود در مورد زنی که با مردی ازدواج کرد و آن مرد با زن و کسانش شرط کرد که اگر روی او زنی دیگر بگیرد و او را ترک کند و یا کنیزی بر او وارد کند او رها شده و طالق باشد، امام (علیه السلام) فرمود: شرط خدا قبل از شما و مقدم بر آن است، مرد آزاد است اگر خواست به شرطش عمل کند و زن را طلاق دهد و اگر خواست زنش را نگه دارد و روی او زن دیگر بگیرد و کنیزی آورد و او را رها کند، اگر برایش پیش آمد و اتفاق افتاد.
خداوند در کتابش فرموده: و با زنان پاک (دیگر) ازدواج کنید، دو یا سه و یا چهار همسر و فرمود: حلال است بر شما زنانی که آنها را از راه اسارت مالک شدید و فرمود: ان دسته از زنان را که از سرکشی و مخالفتشان بیم دارید، پند و اندرز دهید و اگر مؤثر واقع نشد، در بستر از آنها دوری نمایید، و اگر هیچ راهی جز شدت عمل، برای وادار کردن آنها به انجام وظایفشان نبود، آنها را تنبیه کنید و اگر از شما پیروی کردند، راهی برای تعدی بر آنها نجویید و بدانید که خداوند بلند مرتبه و بزرگ است.
***********************************
1) نساء، آیه 3.
2) مضمون بخشی از آیه 24 سوره نساء.
3) نساء، آیه 34.