و رووا، انه اتی بحامل قد زنت فامر برجمها، فقال له امیرالمؤمنین (علیه السلام): هب لک سبیل علیها، ای سبیل لک علی ما فی بطنها؟ والله تعالی یقول: وا تزر وازره وزر اخری فقال عمر: لاعشت لمعضله لایکون لها ابوالحسن، ثم قال: فما اصنع بها؟ قال: احتط علیها حتی تلد، فاذا ولدت وجدت لولدها من یکفله فاقم الحد علیها؛(1)(2)
و روایت کرده اند که زنی را که حامله بود و زنا داده بود نزد عمر آوردند، امر کرد تا سنگسارش کنند، امیرمؤمنان علی (علیه السلام) فرمود: تو اختیار او را داری، ولی بچه ای که در شکم دارد اختیارش با تو نیست. و خداوند می فرماید: هیچ کس گناه دیگری را به دوش نمی کشد، عمر گفت: خدا مرا همراه با معضل و مشکلی که ابوالحسن علی (علیه السلام) برای حل آن نباشد، باقی نگذارد، سپس گفت: چه کارش کنم؟ امام فرمود: با او مدارا کرده و زیر نظرش داشته باشید تا فرزندش را بزاید، هنگامی که بچه را زایید و سرپرستی برای آن پیدا شد حد بر او جاری سازید.
***********************************
1) انعام، آیه 164.
2) ارشاد مفید، ج 1، ص 204.