اولاد ائمه (علیهم السلام) همه زیبا و نمكین و دارای جمال ظاهری و كمال باطنی بودند ولی در میان آنان بعضی فوق العاده و گوی سبقت را از همگان ربوده و در هر كجا مشار بالبنان و قبله ناظران و مشتاقان بودند.
مانند حضرت قاسم(علیه السلام) در بنی الحسن (علیه السلام) و حضرت علی اكبر (علیه السلام) در فرزندان سید الشهداء (علیه السلام) و عبدالله باهر اولاد امام زین العابدین(علیه السلام) و جناب موسی مبرقع (علیه السلام) در اولاد حضرت امام محمد التقی جواد الائمه (علیه السلام) به قدری زیبا، و طلعتی نورانی، و رخساره ای جذاب، و سیمای ملكوتی و صورت دلربا و قیافه ای خوشگل و رویی گشاده و ملیح داشت او را تشبیه به یوسف صدیق می نمودند.
چونكه اشعه ای از انوار ولایت در صورت وی هویدا بود و به همین جهت وقتی از منزلش بیرون می آمد و به بازار و كوچه عبور می كرد قطع طریق می شد و همه مردم دست از تجارت و كسب برمیداشتند و با صلوات بر روح جدش حضرت رسول اكرم(صلی الله علیه و آله و سلم) برای تماشای فرزند گرامی حضرت امام جواد(علیه السلام) سبقت می گرفتند و بدین جهت هم همواره در كوچه ها و معابر برقع بر روی خویش می افكنده تا خود را از چشم انظار زن و مرد تحفظ نماید و از این جهت او را مبرقع میگفتند.
چنانچه در احوال فرزندان موسی(علیه السلام) و فرزند زادگان وی هم دارای همین موهبت الهی و جمال خدادادی بوده اند را نگاشته اند و آنان نیز برقع بر روی خویش می انداختند.در تاریخ قم مسطور است وقتی روساء عرب قم به حضرت موسی(علیه السلام) كه در ورودش به قم برقع بر صورت خود داشت، گفتند، از جوار ما بیرون برو ما راضی نیستیم، یك آدم ناشناس نزدیك ما باشد، آن حضرت برقع را برداشت تا جمال منیر او را دیدند، دانستند كه از خاندان وصی و رسالت و بیت ولایت و امامت است عذرخواهی نموده و دست او را بوسیدند.