ای شئون معرفت، معطوف در ذات شما.
چیدمان نه فلک، بسته به حالات شما.
خط سیرکهکشان ها، در مدارات شما.
بخشش بی انتها، جزئی ز عادات شما.
قلب قرآن را معانی، ذکر آیات شما.
سورۀ انعام و کوثر، از مهمات شما.
جز فرج نبود دعایی، در مناجات شما.
صد چو عیسی مات گشته، از کرامات شما.

سفرۀ احسانتان از حسن مستثنی شده
هر که شد نوکر به دربار شما آقا شده

از حریم کعبه بالاتر حریم طوستان.
عصمت و شأن و شرف ثبت است درقاموستان.
اختران آسمان در هر کجا فانوستان.
بانگ حق خواهی درعالم می رسد از کووستان.
عفت محض الهی پوشش ناموستان.
تکتم و معصوم دٌر پاک اقیانوستان.
بین مهرویان جوادت بهترین طاووستان.
صد هزاران جبریل افتاده بر پابوستان.
نغمه ها ی یا جواد و یا رضا مأنوستان.
یابن الزهرا یک نگه بر گربه های لوستان.

هر که از باب الجواد تو گدایی می کند
زآن گدایی تا ابد فرمانروایی می کند

بر سریر قدرتت شاهان جبین سایی کنند.
سر به تعظیم شما آورده شیدایی کنند.
از در باب الجوادت راه پیمایی کنند.
خیل زوار تو را حوران پذیرایی کنند.
کورها در کوی تو تعلیم بینایی کنند.
دردمندان تو را درمان سرپایی کنند.
گنبدت را عرشیان مبنای زیبایی کنند.
صحن جنت را زصحنت نسخه آرایی کنند.
جمله خدام تو درفردوس بنایی کنند.
سائلانت فخرها، بر حاتم طایی کنند.
نوکران درگهت تا حشر آقایی کنند.

هر که شد سائل به درگاه تو شاه عالم است
مور دربار شما بخشنده تر از حاتم است

خوشه چین خرمن نورت سماوات و زمین.
گنبد وگلدسته هایت برتراز عرش برین.
آب سقاخانه ات شیرین تر از هر انگبین.
زیر پایی سرایت بال جبریل امین.
هر نخی از پنجره فولاد تو حبل المتین.
ای به امر حق تعالی در امامت هشتمین.
زادۀ زهرایی و پور امیرالمؤمنین.
هر اولوالعزمی نشسته در رواقت با یقیین.
شاه شاهان جهانی و شه ایران زمین.
هم ولیِ نعمتی هم ناجی این سرزمین.
ای امام مهربان من را به مهرت یاد کن.
نیستم لایق ولی رحمی تو بر خوش زاد کن.

شاعر : سيد محسن خوشزاد