گفتن یك یا علی به صدق و ارادت
به بود از صد هزار سال عبادت
(این بیت را شاعر در خواب سروده است)

جز كه به چوگان یا علی نربوده
هركه ز میدان ربوده گوی سعادت
 
هركه مریض غم وی است, مسیحا
آیدش از چرخ چارمین به عیادت
 
بنده او باش و كوس پادشهی زن
در ره او میر و بر ثواب شهادت
 
گاه اجل یا علی است ورد من این شد
گوشزد از مادرم به وقت ولادت
 
خالق ارض و سما علی است در این باب
جمله ذرات می دهند شهادت

ره به ولای علی نیافت جز آن كو
در ره تحقیق رفت از ره عادت
 
دامن هركس صغیروار رها كن
دامن او گیر پس به دست ارادت

شاعر : مرحوم استاد صغیر اصفهانی