مفضل بن عمر گوید: از امام صادق (علیه السّلام) پرسیدم چرا خداوند شراب را حرام نمود: امام (علیه السّلام) فرمود: خدا شراب را حرام دانست، بخاطر فساد و تباهی ای که در آن است، چرا كه آدمی بر اثر نوشیدن آن تعادل خود را از دست می دهد و ایمان او نابود می گردد و مروت وی نیز از بین می رود و به ارتکاب زنا با محارم و خونریزی می پردازد و هنگامی که مستی بر او غلبه كرد، قبح کردار زشت خویش را ادراک نمی کند.
مُفَضَّلِ بْنِ عُمَرَ قالَ: سَئَلْتُ مِنَ الصَّادِقِ - علیه السّلام - لِمَ حَرَّمَ اللهُ الخَمْرَ؟
حَرَّمَهَا لِفِعْلِهَا وَ فَسَادِهَا وَ قَالَ مُدْمِنُ الْخَمْرِ كَعَابِدِ وَثَنٍ يُورِثُهُ الِارْتِعَاشَ وَ يَذْهَبُ بِنُورِهِ وَ يَهْدِمُ مُرُوءَتَهُ وَ يَحْمِلُهُ عَلَى أَنْ يَجْسُرَ عَلَى الْمَحَارِمِ مِنْ سَفْكِ الدِّمَاءِ وَ رُكُوبِ الزِّنَا وَ لَا يُؤْمَنُ إِذَا سَكِرَ أَنْ يَثِبَ عَلَى حَرَمِهِ وَ هُوَ لا يَعْقِلُ ذَلِكَ وَ الْخَمْرُ لَا يَزْدَادُ شَارِبُهَا إِلَّا كُلَّ شَرٍّ (وسائل الشیعه، شیخ حر عاملی ج24، ص99، من أبواب الأطعمة المحرّمة، ب1، ح1، ط آل البیت.)
منقول است که رسول خدا(صلی الله علیه و آله و سلم) فرمودند : اَلْخَمْرُ اُمُّ الْفَواحِشِ وَ اَكْبَرُ الكَبائِرِ مَنْ شَرِبَها وَقَعَ عَلى اُمِّهِ وَ خالَتِهِ وَ عَمَّتِهِ.
پيامبر اكرم صلی الله عليه و آله فرمود: شراب ريشه تمام زشتی ها و بزرگترين گناهان است. هر كس بنوشد (ممكن است) به مادر و عمّه و خاله اش هم تجاوز كند.
از امام باقر (علیه السلام) پرسیده شد بزرگترین گناه کبیره کدام است فرمود شرابخواری زیرا شراب مادر تمام گناهان است و کسی که شراب خورد باک ندارد که با مادر و خواهر و دختر خود زنا کند و نماز واجب خود را ترک می کند و در هر معصیتی بی باک است زیرا مست و لایعقل گشته است. (وسائل الشیعه جلد 17 صفحه 250)
مردی از امام صادق (علیه السلام) پرسید آیا نوشیدن شراب بدتر است یا نماز نخواندن ؟ امام (علیه السلام) فرمود : شرابخواری از بی نمازی بدتر است می دانی چرا ؟ آن مرد گفت : نه ، فرمود : او حالتی پیدا می کند که نه خدای بزرگ و عزیز را می شناسد نه آفریننده خود را می شناسد. (بحارالانوار جلد 79 صفحه 133)
