جناب علىّ بن حسين بن بابويه قمىّ (پدر شیخ صدوق) از برجسته ترين علما و فقهاى زمان خود بود. جلالت شأن و منزلت اين فقيه بزرگوار، تا بدان پايه رسيد كه حضرت امام حسن عسكرى علیه السلام، طى نامه اى او را با القابى چون «شيخى»، «معتمدى» و «فقيهى» مورد خطاب قرار داد و اما متن نامه امام حسن عسکری علیه السلام به وی :
اى فقیه مورد اعتماد من، على بن الحسین بن بابویه القمى، خداوند تو را به کارهاى مورد رضایتش توفیق دهد و از نسل تو، اولاد صالح بیافریند...
تو را به رعایت تقوى و برپا داشتن نماز و اداى زکات وصیّت میکنم، زیرا کسى که زکات نپردازد، نمازش قبول نخواهد شد.
و نیز تو را سفارش میکنم به بخشایش گناه دیگران، و خویشتن دارى به هنگام خشم و غضب...
ارتباط با خویشاوندان، تعاون و همکارى با برادران دینى و کوشش در رفع نیازهاى آنها در تنگدستى و گشاده دستى، بردبارى و کسب آگاهى و معرفت در دین...
در کارها ثابت قدم و با قرآن هم پیمان باش، اخلاق خود را نیکو گردان و دیگران را به کارهاى شایسته امر کن و از پلیدی‌ها باز دار، زیرا خداوند فرموده است :
در بسیارى از سخنان آهسته و در گوشى آنها، هیچ خیرى نیست مگر اینکه ضمن آن، به صدقه یا کار نیک و یا اصلاح بین مردم امر نمایند.
(و بطور کلّى) تو را سفارش میکنم به خوددارى از تمام معاصى و گناهان. نماز شب را ترک مکن، زیرا پیامبر اکرم (صلی الله علیه وآله و سلم) در وصیّت خود به علىّ علیه السّلام، سه مرتبه فرمود:
بر نماز شب مواظبت نما، و ( آگاه باش) هر کس نسبت به نمازشب بى اعتنا باشد، از ما نیست.
پس اى علىّ بن الحسین، تو خود به سفارشات من عمل کن و شیعیان مرا نیز دستور ده تا عمل کنند.
و نیز تو را به صبر و پایدارى و انتظار فرج توصیه میکنم... زیرا پیامبر اکرم (صلی الله علیه وآله و سلم) فرمود: بهترین کارهاى امت من، انتظار فرج است.
شیعیان ما همواره در غم و اندوه به سر میبرند تا فرزندم ظهور کند، همان کسى که پیامبر (صلی الله علیه وآله و سلم) بشارت آمدنش را داده است. او زمین را از عدل و داد پر میکند، همان گونه که از ظلم و ستم پر شده است.
پس بار دیگر اى علىّ بن بابویه، تو را به صبر و استقامت توصیه میکنم و تو نیز به همه شیعیان و پیروان مرا به صبر و استقامت فرمان بده.
به راستى زمین از آن خداست و آن را به هر کس از بندگانش که بخواهد به ارث مىدهد و عاقبت از آن پرهیزگاران است.
سلام و رحمت و برکت حقّ بر تو و بر همه شیعیان ما، و درود خداوند بر محمّد و آل محمد (علیهم السلام)
منبع : بحار الانوار، ج ۵۰، ص۳۱۷ و۳۱۸
