در پگاه نيمه شعبان سال 255 هجرى آفتاب عالمتابى رخ نمود که پرتوهاى پرتوانش رمق درکالبد انسانيت دميد و مايه هستى کائنات گرديد.
سرانجام وعده هاى الهى على رغم اقدامات منکران حضرتش به وقوع پيوست و حضرت مهدى عليه السلام متولد گرديد، و کوششهاى خلفاى اموى و عباسى و مخالفين آن حضرت که مذبوحانه براى خاموش کردن نور خدا قيام کرده بودند، مفتضحانه به ناکامى کشيده شد.
چرا که هر گاه اراده خداوندى بر امرى تعلق گيرد کسى توان گردنکشى و مبارزه با آنرا نخواهد داشت، آيا ممکن است وعده هاى قطعى الهى تحقق نپذيرد، و شيادان زورگو، عنان گسيخته با مقدّرات و سرنوشت رقم خورده الهى به پيکار برخيزند؟
بارى در سحرگاه نيمه شعبان سال 255 هجرى امام حسن عسکرى عليه السلام سيماى ملکوتى و درخشان فرزندش را ديد، سيماى فرزندى که ساليان دراز زندگانى خواهد کرد و تمام وعده ها و بشارات الهيّه را تحقق خواهد بخشيد.