حضرت امام حسن عسکری علیه السلام می فرماید تو را وصیت می کنم به توبه کردن از گناه. توبه از گناه چهار شرط دارد اول پشیمانی قبلی دوم استغفار زبانی: استغفر الله ربی و اتوب الیه بگوید سوم گناه را ترک کند چهارم تصمیم بر ترک در آینده.
در حدیثی از پیغمبر گرامی صلی الله علیه و آله می خوانیم هنگامی که معاذبن جبل از توبه نصوح سؤال کرد در پاسخ فرمود ان یتوب التائب ثم لا یرجع فی ذنب کما لا یعود اللبن الی تضرع توبه نصوح آن است که شخص توبه کننده به هیچ وجه بازگشت به گناه نکند آن چنانکه شیر به پستان هرگز باز نمی گردد. **تفسیر نمونه، ج 24، ص 291. ***
سوره تحریم آیه 8: یا ایها الذین امنوا توبوا الی الله توبة نصوحا عسی ربکم ان یکفر عنکم سیئاتکم و یدخلکم جنات تجری من تحتها الانهار یوم لا یخزی الله النبی و الذین امنوا معه... ای کسانی که ایمان آورده اید توبه کنید توبه خالص؛ امید است با این کار پروردگارتان گناهانتان را ببخشد و شما را در باغهائی از بهشت که نهرها از زیر درختانش جاری است وارد کند. در آن روزی که خداوند پیامبر و کسانیکه به او ایمان آوردند خوار و موهون نمی کند این در حالی است که نور آنها از پیشاپیش آنها و از سوی راستشان در حرکت است و می گویند پروردگارا نور ما را کامل کن و ما را ببخش که تو بر هر کاری قادری. **سوره تحریم، آیه 8. ***
حضرت امام علی بن الحسین علیه السلام در مناجات تائبین به پیشگاه خدا چنین عرضه می دارد الهی انت الذی فتحت لعبادک باباً الی عفوک سمیته التوبه فقلت توبوا الی توبة نصوحاً فاعذر من اعقل دخول الباب بعد فتحه
خدای من تو کسی هستی که دری به سوی عفوت به روی بندگانت گشوده ای و نامش را توبه نهاده ای و فرموده ای بازگردید به سوی خدا و توبه کنید توبه ای خالص؛ اکنون عذر کسانی که از ورود این در بعد از گشایش آن غافل شوند چیست. **همان مدرک. ***
در حدیثی از امام باقر علیه السلام ان الله تعالی اشد فرحاً یتوبة عبده من رجل اضل راحلته و زاده فی لیلة ظلماء فوجدها
خداوند از توبه بنده اش بیش از کسی که مرکب و توشه خود را در بیابان در یک شب تاریک گم کرده و سپس آن را بیابد، شاد می گردد. **همان مدرک. ***
هر گاه توبه با شرائط انجام گیرد آنچنان اثر می گذارد که گناه و آثار گناه را به کلی از روح و جان انسان محو می کند لذا در حدیثی از امام باقر علیه السلام می خوانیم: التائب من الذنب کمن لاذنب له و المقیم علی الذنب و هو مستغفر منه کالمستهزء کسی که از گناه خود توبه کند همچون کسی است که اصلاً گناه نکرده و کسی که به گناه خود ادامه دهد در حالی که استغفار می کند کسی که مسخره می کند. **همان مدرک، صفحه 296. ***
انما التوبة علی الله للذین یعملون السوء بجهالة ثم یتوبون من قریب فاولئک یتوب الله علیهم و کان الله علیماً حکیماً. توبه تنها برای کسانی است که کار بدی را از روی جهالت انجام می دهند و سپس به زودی توبه می کند. خداوند توبه چنین اشخاصی را می پذیرد و خداوند دانا و حکیم است.
در این آیه در واقع همان حقیقتی را بیان می کند که امام سجاد علیه السلام در دعای ابو حمزه ثمالی با توضیح بیشتری بیان فرموده است، آنجا که می گوید: الهی لم اعصک حین عصیتک و انا بربوبیتک جاحد و لابامرک مستخف و لا بعقوبتک متعرض و لا لو عیدک متهاون و لکن خطیئة عرضت و سولت لی نفسی و غلبنی هوای
خدای من هنگامی که به گناه و معصیت تو پرداختم اقدام به گناه از راه راه انکار خداوندیت نکردم و نه به خاطر خفیف و سبک شمردن امر تو بود و نه مجازات تو را کم اهمیت گرفتم و نسبت به آن بی اعتنا بودم و نه وعده کیفرت را سبک شمردم بلکه خطائی بود که در برابر من قرار گرفت و نفس اماره، حق را بر من مشتبه کرد و هوی و هوس بر من چیره شد.

نوشتن دیدگاه